In opdracht van Giesbers Beheer heeft BAAC een proefsleuvenonderzoek en archeologische begeleiding uitgevoerd in plangebied Park 15 te Oosterhout, op kavels 3, 4, 5 en bij het graven van watergangen, retentiebekkens en een kabelsleuf. De aanleiding voor het archeologisch onderzoek is de voorgenomen realisatie van een nieuw aan te leggen duurzaam en logistiek bedrijventerrein in Oosterhout.Tijdens de verschillende onderzoeken zijn drie vindplaatsen aangetroffen.Tijdens het proefsleuvenonderzoek zijn op alle drie de kavels sporen aangetroffen die zeer waarschijnlijk in de nieuwe tijd dateren, bestaande uit greppels en enkele kuilen. Het geheel wordt aangeduid als vindplaats 1. Het gaat hierbij om sporen van landinrichting en agrarisch landgebruik. Bewoningssporen ontbreken geheel. De datering van de aangetroffen greppels is op basis van overeenkomsten met de situatie op historisch kaartmateriaal waarschijnlijk nieuwe tijd, al kan een laatmiddeleeuwse oorsprong van het perceleringssysteem niet worden uitgesloten.Vindplaats 2 bestaat uit de overblijfselen van geschutstellingen en aanverwante resten die in het noordoosten van kavel 3 zijn gevonden. De configuratie van de structuren doet op basis van de periode van aanleg en de vorm van het grondplan een Britse aard vermoeden. De Britse geschutstelling lijkt op dezelfde plek te liggen als een Duitse zware Flak-stelling. Tijdens het veldwerk is op deze locatie een grote hoeveelheid Duits munitieverpakkingsmateriaal, hulzen en persoonlijk materiaal aangetroffen.Het ligt voor de hand dat de Duitse luchtafweerbatterij is ingezet tijdens de gevechtsacties van september 1944 in het kader van de geallieerde operatie Market Garden, maar of dat ook daadwerkelijk het geval was is niet met zekerheid te zeggen. Later in 1944 is de stelling door de Britten hergebruikt voor de inrichting van artillerieposities met onderkomens en munitieopslagen. De omgeving van het onderzoeksgebied kwam in deze periode vol te liggen met deze snel opgeworpen en ingegraven verdedigingswerken. De Britse verdedigingswerken behoorden tot een andere fase van de oorlog en lagen hier pas na de grondgevechten van september 1944.Vindplaats 3 bestaat uit paalsporen, kuilen en een vondstrijk oud maaiveld (laklaag) die alle in de late bronstijd dateren. De vindplaats ligt in het zuiden van het onderzoeksgebied en is bij het begeleiden van de aanleg van kabelsleuven en waterretentiebekkens aangetroffen. De begrenzing van vindplaats 3 is niet bekend. Het is goed mogelijk dat de aangetroffen resten off-site fenomenen zijn, die horen bij één of meerdere nederzettingen op het zuidelijke aangrenzende hogere rivierterras. Het cluster sporen en de afdekkende laag is beperkt tot een strook van circa 10 m breed die zowel in oostelijke als westelijke richting buiten de begeleide ontgraving doorloopt. Ondanks dat het aantal sporen in aantal en verspreiding relatief klein is, is het aantal vondsten dat ermee geassocieerd is aanzienlijk. Uit de afdekkende laklaag is een grote hoeveelheid aardewerk, natuursteen en dierlijk bot verzameld. De samenstelling van zowel het natuursteen als het dierlijk botmateriaal duidt erop dat de opgegraven zone gebruikt is als dumpzone.Ook vanuit landschappelijk oogpunt lijkt deze interpretatie aannemelijk. Ten zuiden van het cluster sporen bevindt zich een rivierterras dat destijds relatief hoog lag in het landschap en in de late bronstijd geschikt zal zijn geweest voor bewoning. De sporen liggen op de overgang van het rivierterras naar het circa 60 cm lager gelegen rivierdal. Men gooide het afval direct over de steilrand van het terras in de rivierdalvlakte.De datering van het aardewerk dat in de sporen en de vondstlaag is gevonden ligt in de late bronstijd. Dit is een periode die bij de opgraving van BAAC uit 2015 ten noorden van kavel 4 juist net ontbreekt. In de ruimere omgeving zijn eerder wel sporen uit de late bronstijd aangetroffen, met name bij onderzoeken in Nijmegen Noord. De sporen en vondsten uit de late bronstijd die bij de begeleidingen op Park 15 zijn gevonden, sluiten aan bij de resultaten van opgravingen in de Waalsprong waaruit blijkt dat het landschap op uiteenlopende manieren werd gebruikt voor verschillende doeleinden. Daardoor bevinden zich verspreid door het landschap resten van kleinere of grotere activiteitenzones. Het is aannemelijk dat er, net als bij het onderzoek Groot Oosterhout, in de buurt van de aangetroffen dumpzone één of meerdere nederzettingskernen voorkomen uit de late bronstijd.