Uit het archeologische onderzoek blijkt dat binnen het onderzoeksgebied de bovenloop van de pleistocene Oude Ae aanwezig is. Deze loop bestaat uit een diep in de pleistocene ondergrond ingesneden beekdal, met verschillende geulen. Binnen het onderzoeksgebied zijn, naast een hoofdgeul, zijtakken van de Ae aanwezig die gevormd zijn vanuit poelvormige puntbronnen (kwelbronnen). In het mesolithicum was er menselijke activiteit in het onderzoeksgebied. Er zijn verschillende vuursteenvindplaatsen opgegraven die op de hogere delen van het beekdal liggen. De vuursteenvindplaatsen dateren uit het midden-mesolithicum. Aan het eind van het mesolithicum begint de veengroei in het beekdal langzaam op gang te komen en er is sprake van een climaxloofbos. In de loop van de tijd neemt deze veengroei toe totdat in de middenbronstijd ook de dekzandkoppen binnen het onderzoeksgebied overgroeid raken met veen. Hoewel de stroomsnelheid van de Ae afnam, bleef deze mogelijk wel actief. Binnen de veenlagen zijn namelijk kleilenzen aanwezig die mogelijk gerelateerd zijn aan de voorlopers van de Oude Ae. Deze geulen blijven het oude pleistocene stroomdal volgen. Voor de bronstijd zijn er in de pollendiagrammen aanwijzingen menselijke activiteit op verder van het onderzoeksgebied gelegen hogere gronden. Uit de Romeinse tijd zijn resten van een 1eeeuwse pot gevonden in de kleivulling van een oude loop van de Oude Ae. Deze pot kan erop wijzen dat het onderzoeksgebied mogelijk via de loop van de Oude Ae toegankelijk was voor de mens. De veengroei gaat door tot mogelijk rond 1200 de ontginning van het veen begint.Als gevolg hiervan vindt maaivelddaling plaats en al vrij snel kreeg de zee invloed op het gebied. Rond 1400 spoelt een deel van de Legeweg weg en maakt men een (nieuw) bruggenhoofd op de plaats waar de Legeweg de Oude Ae kruist. Hiervoor werd een eik omgehakt en verwerkt tot staanders voor de brug. Het verspoelde gat in de weg werd opgevuld met voor deze gelegenheid gekapte berkenstammen en enkele stukken hergebruikt hout. Ook werden kloostermoppen gebruikt bij de reparatie en met berkentwijgen en heideplaggen werd het geheel berijdbaar gemaakt. Vervolgens werd er rond 1500, tijdens het ontstaan van de westelijke Dollard, klei op het veen afgezet. Hierbij is ook klei ten zuiden van de Legeweg afgezet. Onder de Legeweg zelf is geen klei aanwezig wat er ook op wijst dat de Legeweg al vr de Dollard inbraak aanwezig was en binnen het onderzoeksgebied bij de Dollard inbraak zelf niet is verspoeld.