In opdracht van Corporatiekracht Vastgoedadviseurs heeft RAAP van 23 oktober tot en met 21 november 2017 een archeologische begeleiding, een proefsleuvenonderzoek en aanvullend een archeologische opgraving uitgevoerd in het kader van de nieuwbouw van 22 woningen aan de Dusseldorperweg te Limmen in de gemeente Castricum.Uit het onderzoek is gebleken dat de bodem in het plangebied grote delen verstoord is door de bouw van de melkfabriek in de 20e eeuw. De opgravingsputten zijn geplaatst op delen waar de verstoringen het minst aanwezig waren, maar alsnog was 48 % van het vlak verstoord.De onderhavige vindplaats aan de Dusseldorperweg is in vijf verschillende fasen bewoond geweest: de eerste fase in de ijzertijd/Romeinse tijd en eeuwen later weer in vier fasen van de Karolingische periode tot aan het begin van de nieuwe tijd (circa 9e eeuw t/m circa 16e eeuw; figuur 60). Van de ijzertijd/Romeinse tijd nederzetting zijn slechts enkele resten gevonden: een afvalkuil en voetsporen van runderen in het veen. Verspreid over de opgraving werden enkele aardewerkscherven uit deze periode geborgen, vaak als opspit in jongere sporen. Na de romeinse tijd is het veen overstoven met een pakket fijn zand van ongeveer 40 cm dik, waar de middeleeuwse sporen op zijn gevonden.Vanwege de hoge verstoringsgraad van het opgravingsvlak zijn ook van de middeleeuwse nederzetting maar een beperkt aantal sporen gevonden, voornamelijk in het noordoosten van het plangebied. Op de oostelijke flank werden zes waterputten aangetroffen in een cluster bij elkaar. De waterputten zijn te dateren in de 9e/10e eeuw, de 13e eeuw, de 14e eeuw en begin 16e eeuw. Een waterput deed gedurende een beperkte periode dienst, waarna een nieuwe werd gegraven in de directe omgeving. Clusters van paalsporen nabij de waterputten doet vermoeden dat gebruik werd gemaakt van een putwip met een hefboom en een emmer, om het water omhoog te halen.De nederzettingsstructuur is niet te bepalen op basis van de aangetroffen sporen. Over de huizenbouw kan gezegd worden dat het huizen met een (wand?)greppel betreft. Fragmenten van deze huisgreppels zijn gevonden op een afstand van 3 tot 13 m van de waterputten. In de middeleeuwen werd gebruik gemaakt van perceelsverkaveling. Eerst door middel van smalle greppels en later door middel van watervoerende greppels. Overige sporen zijn enkele (afval)kuilen en een waterkuil.