Op basis van de reeds bekende bodemkundige en archeologische gegevens en de resultaten van het booronderzoek, kunnen de volgende conclusies getrokken worden:- Verspreid over het onderzoeksterrein is er in zeven boringen een restant (mos)veen aangetroffen. Dit houdt in dat het onderliggende dekzand een intacte bodemopbouw heeft. Als gevolg van het uitspoelen van ijzer uit het bovenliggende veen, is op de top van het dekzand – in meer of mindere mate – een oerbank ontstaan. In deze inspoelingslaag (B-horizont) kunnen zich archeologische resten bevinden. Hieronder bevinden we een geel dekzandpakket, in dikte variërend van enkele tientallen centimeters tot één meter. Het zand ligt op keileem. Vaak is in de onderste lagen van het dekzand grind aanwezig; het betreft hier dus keizand.- Als perceel 3 buiten beschouwing wordt gelaten, kan met een zekere terughoudendheid het oude reliëf gereconstrueerd worden. Een depressie in de keileem loopt noordwest-zuidoost over percelen 1 (boringen 58, 54 en 52 tot boringen 25 t/m 28) en 4 (boringen 8, 9 en 10). Ten oosten van deze depressie lag op perceel 2 een hoger gelegen rug (boringen 40 t/m 46). In de depressie is beduidend meer dekzand afgezet dan op de rug, zodat over de verschillende terreinen geen groot relatief verschil merkbaar is.- Uit de boorgegevens kunnen ook enkele archeologische conclusies gehaald worden. Een groot deel van perceel 3 lijkt voor de archeologie verloren. De bodemverstorende activiteiten in de vorm van zandwinning in het verleden, hebben eventuele archeologische sporen vernietigd. In het uiterste westen (boring 21) en in het uiterste oosten (vlakbij perceel 4) van perceel 3 lijkt de bodem wel intact, evenals een een oostwest geori¨enteerde zone in het midden van perceel 3.- Omdat de overige drie percelen wel een intacte bodemopbouw hebben, zijn deze potentieel waardevol omdat hier archeologische sporen en vondsten aanwezig kunnen zijn.

Date: 2003