ADC ArcheoProjecten heeft in de periode september-november 2014 binnen het plangebied Briljantlaan een archeologisch begeleiding uitgevoerd, gevolgd door een Archeologische Opgraving in februari – juni 2015. Aanleiding voor het onderzoek vormde de voorgenomen nieuwbouwplannen voor de locatie in de vorm van de aanleg van woningen. In 2012 door de firma IDDS in het plangebied uitgevoerd archeologisch onderzoek had evenwel aangetoond dat op deze locatie resten van stenen gebouwen en sporen van grondstofwinning uit de periode van de Late Middeleeuwen tot Nieuwe tijd aanwezig waren.Als gevolg van planwijziging bleek in 2014 evenwel dat de locatie tijdens de voorgenomen ontwikkeling uiteindelijk dieper verstoord zou worden dan dat men in 2012 had aangenomen.Hierdoor zouden deze alsnog aanwezige archeologische waarden vernietigen. Door COM4Trip Bv is daarom besloten aanvullend archeologisch onderzoek uit te laten voeren tijdens de start van de voorgenomen ontwikkeling. Dit onderzoek bestond uit een begeleiding van het ontgraven van de bouwput tot aan het niveau waarop het archeologisch onderzoek in 2012 geëindigd was en het vervolgens middels een opgraving verdiepen van de bouwput tot op het niveau van de voorgenomen ontwikkeling. In het voorliggende rapport worden de resultaten van deze begeleiding en Opgraving besproken.Op basis van het in 2012 uitgevoerde en in 2016 gerapporteerde onderzoek is door de onderzoekers geconcludeerd dat het onderzoeksgebied vijf fases van bewoning/gebruik heeft gekend. In fase 1 t/m 3 werd het terrein daarbij voornamelijk voor winning van klei ten behoeve van de baksteenfabricage gebruikt. Pas vanaf het einde van de 17e eeuw, fase 4, als het terrein lange tijd als landbouw- of weidegrond in gebruik is geweest, verschijnen de eerste sporen van bedrijvigheid. Vanaf dat moment wordt het terrein steeds intensiever in gebruik genomen. In eerste instantie door een combinatie van bedrijfspanden en woningen. Rond 1900 worden de verschillende percelen van het terrein samengevoegd onder één eigenaar die hier in de loop der jaren een groot bedrijventerrein van maakt.De resultaten van het onderhavige onderzoek weerleggen bovenstaande interpretatie niet. De grondsporen die aan de eerste twee fases kunnen worden toegeschreven lijken inderdaad eenvoudige grondstofwinningskuilen te zijn, waarschijnlijk voor de winning van klei voor de lokale baksteenindustrie. Ook tijdens het onderhavige onderzoek konden verder in de kuilenclusters geen patronen worden waargenomen. Slechts een deel van de kuilen die zijn aangetroffen konden echter worden toegeschreven aan fase 1 of 2. De overige kuilen dateren uit de fasen 3 tot en met 5, waarbij vooral de kuilen uit deze laatste fase gebruikt werden om afval in te dumpen.Ten aanzien van de houten raamfundering die langs de Vaartse Rijn is aangetroffen heeft het hier besproken onderzoek wel nieuwe inzichten opgeleverd. Op basis van de in 2012 verkregen resultaten is het raamwerk geïnterpreteerd als fundering voor een schoorsteen van een kalkoven, behorend bij de 18e-eeuwse kalkfabriek. Het nu uitgevoerde dendrochronologische onderzoek wijst echter op een datering van het raamwerk in de tweede helft van de 19e eeuw (in of na 1864).Gezien deze datering is het aannemelijker dat het hier gaat om de fundering van een stoom/diesel motor voor de aandrijving van een rosmolen die hier heeft gestaan.Verder moet van twee putten de dateringen worden aangepast naar ten minste het einde van de 19e eeuw en in één geval waarschijnlijk begin 20e eeuw.