ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied De Diepeling, Castenray, gemeente Venray. Het plangebied is ca. 1,42 ha groot. In het plangebied zal in de nabije toekomst een ontgronding plaatsvinden ten behoeve van zandwinning. Hierbij zal het terrein tot 15 m -mv ontgraven worden. Deze bodemingreep zal de aanwezige archeologische resten vernietigen.Uit de sporen van de opgraving Venray, Castenray, De Diepeling konden 19 gebouwplattegronden gereconstrueerd worden: drie huisplattegronden (STR02, 13, 19), drie bijgebouwen (STR10, 16, 18) en 13 spiekers (STR01, 04, 05, 06, 08, 09, 20, 21, 22, 23, 24, 25 en 26). Verder zijn nog vier structuren (STR07, 11, 12, 14) herkend die als heiningen worden geïnterpreteerd. Naast deze gebouwplattegronden zijn acht sporenclusters aangeduid. In enkele van deze clusters worden (delen van) gebouwplattegronden of andere structuren vermoed, echter ontbreken duidelijk herkenbare plattegronden in de clusters. De sporen en structuren dateren uit verschillende perioden. Naast een losse mesolithische kuil en de sporen uit de Nieuwe tijd zijn alle bewoningssporen in het plangebied te dateren tussen het Laat-Neolithicum - Vroege Bronstijd en de Late Bronstijd - Vroege Ijzertijd.Vondstmateriaal uit het Mesolithicum is niet aangetroffen. De mesolithische kuil (S16.10) is gedateerd door middel van een 14C-datering. De meerderheid van de sporen en structuren is te dateren in de Bronstijd tot Vroege Ijzertijd. De aanwezige akkerlaag en structuren wijzen op een intensieve bewoning in de Late Bronstijd - Vroege Ijzertijd. Er lijkt geen sprake te zijn van continue bewoning, daar bewijzen voor bewoning in de Midden-Bronstijd ontbreken. Het plangebied is wel een duidelijk voorbeeld van een palimpsest, een locatie die in diverse perioden door de mens is bewoond. Voor de bewoning in het Laat-Neolithicum - Vroege Bronstijd zijn de bewijzen niet zo substantieel. De toewijzing van structuren 2 en 19 en cluster 9 aan deze periode zijn gebaseerd op indirecte verbanden. Vermoed wordt dat het drie huisplattegronden uit deze periode betreft. Ze hebben eenzelfde oriëntatie, eenzelfde grootte en uitzicht en liggen op de hoger gelegen delen in het landschap. Het is echter duidelijk dat het gebied in deze periode is bewoond geweest: twee 14C-dateringen en het aanwezige aardewerk in cluster 9 en in de rest van het onderzoeksgebied zijn daar voldoende bewijs voor.Er zijn geen duidelijke aanwijzingen dat er in de Midden-Bronstijd activiteiten hebben plaatsgevonden in het gebied. Aan de daaropvolgende periode (Late Bronstijd - Vroege Ijzertijd) zijn de meeste vondsten en sporen toe te wijzen. In totaal zijn 20 structuren en 7 clusters in deze periode gedateerd. Het betreft twee huisplattegronden (STR13 en 18), een bijgebouw (STR10), 13 spiekers (STR01, 04, 05, 06, 08, 09, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26) en vier structuren die als heiningen worden geïnterpreteerd (STR07, 11, 12 en 14).Van de zeven sporenclusters die toegewezen worden aan deze periode kunnen er twee iets nauwkeuriger worden gedateerd. Cluster 3 dateert in de Late Bronstijd, cluster 8 wordt in de Vroege Ijzertijd gedateerd.Het is niet mogelijk geweest om erven binnen deze periode te onderscheiden maar aan de hand van de ligging van de structuren en de verschillende spieker- en sporenclusters lijkt het erop dat in deze periode verschillende malen op dezelfde plaats een erf is ingericht. Wanneer de structuren op een hoogtekaart van het plangebied op basis van de vlakhoogtes worden geplot, is duidelijk dat de huizen en bijgebouwen op de hoger gelegen delen in het landschap liggen. De spiekers komen vooral op de middelhoge delen voor. In de lagere delen liggen enkele clusters en de vier structuren die als heiningen geïnterpreteerd worden. De ligging van deze vier structuren lijkt aan te sluiten bij de interpretatie ervan.Buiten één greppel worden de sporen uit de Nieuwe tijd (ploegsporen, sporen van overige landbouwactiviteiten, ontgravingen) vooral als verstoringen gezien. De (diep)ploegsporen zorgen over bijna het volledige terrein voor een slechte zichtbaarheid van het vlak en hebben er eveneens toe geleid dat in verschillende werkputten het vlak dieper moest aangelegd worden. Naast de ploegsporen hebben ook de aanwezige prehistorische akkerlaag, de weersomstandigheden (voortdurende hitte en strakke wind) en de gesteldheid van de bodem (vanwege het lage leemgehalte is de ondergrond zeer gevoelig voor verstuiving) hun invloed gehad op de zichtbaarheid van en conserveringstoestand van de aanwezige sporen.

Date Submitted: 2013-05-27