Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί στην Ελλάδα δεκάδες σωματεία βάσης που προσελκύουν ιδιαίτερα τόσο τους νέους εργαζόμενους όσο και τους μετανάστες εργάτες. Επίσης είναι στρατευμένα στη συλλογική διαπραγμάτευση, βαθιά δημοκρατικά και συμμετοχικά, και δίνουν μεγάλη σημασία στον ακτιβισμό των μελών που αποτελούν τη βάση τους. (Kretsos, b., 2011, Vogiatzoglou, 2014)Στην Ισπανία όπως και στην Ελλάδα οι δύο μεγάλες συνομοσπονδίες UGT και CCOOs νοσταλγούν την παλιά εποχή των συλλογικών συμβάσεων αδυνατώντας να απαντήσουν στις εργοδοτικές επιθέσεις και χάνοντας μέλη που αποστρατεύονται. (Köhler and Jiménez, 2010, Roca, 2016). Σε αντίθεση με τα μεγάλα συνδικάτα όμως τα μικρότερα ριζοσπαστικά συνδικάτα CGT, και CNT μέσα στην κρίση αύξησαν σημαντικά τόσο τα μέλη τους όσο και τη δυνατότητα να κινητοποιούνται (Roca, 2016). Τα συνδικάτα αυτά αναφέρονται στον αναρχοσυνδικαλισμό και αποτελούν διασπάσεις της ιστορικής CNT του εμφυλίου. Εφόσον και στην Ελλάδα έχουμε την επανεμφάνιση του αναρχοσυνδικαλισμού που κυριαρχούσε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδος στις απαρχές του και άλλων μορφών εναλλακτικής ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής δράσης επιχειρούμε μέσα από ποιοτικές ημιδομημένες συνεντεύξεις με μέλη σωματείων βάσης σε Ελλάδα και Ισπανία να εξετάσουμε τον λόγο των ίδιων των υποκειμένων ως προς τη συμμετοχή τους στο εργατικό κίνημα και μάλιστα σε θεσμισμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις που επιδιώκουν τη ρήξη με τον κυρίαρχο συνδικαλισμό. Να δούμε ομοίοτητες και διαφορές στο πώς βιώνουν τη στράτευση στο συνδικαλισμό βάσης, τη σχέση τους τόσο με τα μεγάλα συνδικάτα όσο και με τα ευρύτερα κοινωνικά κινήματα (φεμινιστικό,οικολογικό,κα.) και τις προοπτικές εξέλιξής του κινηματικού συνδικαλισμού ιδιαίτερα μέσα στο σημερινό περιβάλλον της οξείας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Non-probability: Availability

Face-to-face interview

Telephone interview