De onderzoekslocatie ligt in een voormalig waddengebied, dat tot 3200 BP actief is geweest. Op de onderzoekslocatie zijn zandige geul- en oeverafzettingen aangetroffen, afgewisseld met komafzettingen. Binnen dit pakket wadafzettingen komt een venig laagje voor dat een periode van geringe sedimentatie, vernatting en verzoeting vertegenwoordigt. Als gevolg van differentiele inklinking zijn de zandige afzettingen relatief hoog komen te liggen. Deze zandige ruggen en de flanken hiervan, zijn tussen 3200 en 2600 BP intensief bewoond geweest. Ook in de omgeving van de onderzoekslocatie is dit het geval geweest. Zo zijn er ten westen van de onderzoekslocatie grafheuvels opgegraven en werden ten oosten van de locatie ook nederzettingsresten vermoed; deze zijn echter niet aangetroffen tijdens het daar uitgevoerde onderzoek. Op de onderzoekslocatie zelf zijn tijdens dit onderzoek aan het maaiveld ook aanwijzingen aangetroffen voor bewoning in de Bronstijd, namelijk een aantal aardewerk-fragmenten en enkele afslagen. Ook is in een aantal boringen een mogelijke cultuurlaag aangetroffen. Na de Bronstijd raakte het gebied overgroeid met veen. Dit veen werd pas weer ontgonnen rond 1000 n. Chr. De aanwezigheid aan het maaiveld van aardewerk uit deMiddleeeuwen getuigt van deze ontginning, als ook de restanten van een oud maaiveld in enkele boringen. In de jaren ’70 van de vorige eeuw is het gehele gebied herverkaveld, waarbij er op grote schaal egalisatie heeft plaatsgevonden. In hoeverre deze egalisatie mogelijke archeologische resten heeft aangetast is op basis van dit booronderzoek niet te zeggen. Eerder onderzoek door ARC bv heeft aangetoond dat op de flanken van kreekruggen heel goed archeologische resten bewaard gebleven kunnen zijn (Ufkes & Veldhuis 2003).

Issued: 8 mei 2007