Van 3 juni tot en met 17 juli 2009 is een opgraving uitgevoerd ter plaatse van de geplande nieuwbouw van een archiefkelder bij het Museum Het Domein aan de Kapittelstraat 6 te Sittard. Aanleiding tot het archeologisch onderzoek waren de voorgenoemde nieuwbouwplannen. Door de graafwerkzaamheden die hiermee gepaard zullen gaan, zal het archeologische bodemarchief geheel verdwijnen. De geplande verstoringsdiepte ten behoeve van de nieuwbouw bedraagt maximaal 5,0 m beneden maaiveld en heeft een oppervlakte van circa 450 m2. Het onderzoeksgebied is gelegen in het oudste deel van het centrum van Sittard. Het bevindt zich binnen de begrenzing van de 12e-eeuwse ovaalvormige omwalling van de stad en maakte lange tijd onderdeel uit van het kapittel van de St. Petruskerk. Mogelijk viel het onderzoeksterrein ook binnen de 11e-eeuwse omgrachting van de kerk of voorburcht van de motte waarvan die gelegen was ter plaatse van het huidige Ursulinencomplex aan de Oude Markt in het Kloosterkwartier.1 In 1863 is op een deel van het terrein een school gebouwd, waar thans Museum Het Domein in is gevestigd. Tijdens het onderzoek zijn archeologische resten uit de prehistorie, middeleeuwen en nieuwe tijd aangetroffen. Het grootste deel van het plangebied is in de volle middeleeuwen grotendeels vergraven door grachten. Alleen in de noordoosthoek van het onderzoeksgebied was nog sprake van een ongestoorde bodemopbouw. In dit deel bevindt zich nog een neolithische vegetatiehorizont en een mogelijke oude loop van de Geleenbeek. Het enige antropogene spoor uit deze periode betreft een waterkuil (structuur 1). De meeste sporen en structuren die tijdens het onderzoek zijn onderzocht zijn te dateren in de 11e tot en met het midden van de 13e eeuw. Het gaat in totaal om vier structuren verdeeld over drie fases. Structuur 2 dateert uit de eerste fase die te dateren is tussen 1050 en 1190. Het gaat hierbij om een deel van de gracht die mogelijk heeft toebehoord aan de voorburcht van de motte waaruit Sittard is ontstaan. Eveneens uit deze periode dateert structuur 3, een palencluster op een deel van de voorburcht. Een tweede gracht (structuur 4) is gevonden parallel aan de Begijnenhofstraat en is te dateren tussen 1175 en 1200 (fase 2). In fase 3, die tussen 1225 en 1250 is te dateren, wordt de gracht verlegd in meer westelijke richting (structuur 8). Uit de periode 1300-1500 zijn slechts een viertal kleine kuilen en enkele paalkuilen teruggevonden. Uit deze sporen kon geen structuur herleid worden. Ook het geringe vondstmateriaal geeft geen indicatie over de aard van de structuur waartoe deze sporen mogelijk behoord hebben. In de periode 1300-1500 maakt het terrein onderdeel van de immuniteit van het Petruskapittel. Op dit bezit van het kapittel stonden diverse kapittelhuizen, die gelegen waren op ruime erven. Mogelijk dat het onderzoeksgebied in deze tijd in gebruik was als tuin op het achtererf van één van deze huizen. Uit de nieuwe tijd zijn drie structuren teruggevonden. Het betreft een veldbrandoven, een opslagkuil voor leem, beide daterend uit het einde van de 17e eeuw, en een latrinekelder uit 1863.

Date Submitted: 2016-03-08