In het kader van de voorgenomen plannen tot nieuwbouw is bij de Heetkamperweg 19, Perceel D, middels de aanleg van proefsleuven archeologisch onderzocht. De proefsleuven kenden een dekkingsgraad van zeker 10% van het plangebied. De centrale vraagstelling bij het onderzoek was: bevinden zich archeologische vondsten en/of grondsporen in de ondergrond van het plangebied, en zo ja tot welke type vindplaats behoren die en wat is hiervan de waardering conform bijlage IV van de Kwaliteitsnorm voor de Nederlandse Archeologie (KNA, versie 4.1)? De tien aangelegde proefsleuven hebben weinig vondstmateriaal opgeleverd, dat afkomstig is uit de bouwvoor/het plaggendek, en ook het aantal grondsporen is gering. Afgezien van een perceelgrens uit de laatste paar eeuwen (zoals deze ook op de historisch kadastrale informatie aanwezig is) zijn op de flank van de in het westelijk deel aanwezige opkomende dekzandwelving – enkele kuilrestanten aanwezig. Enkele van deze kuilen zijn bemonsterd en de grond uit deze vullingen bevat houtskoolfragmenten en verscheidende verkoolde schubben van dennenappels zoals is gebleken uit de archeobotanische waardering van de macroresten. Twee 14C-dateringen van de verkoolde dennenappel-schubben uit twee kuilen komen uit op een vroeg- en midden-mesolithische datering, in het midden van het 8e millennium en in de eindfase van het 7e millennium v. Chr. De ruime spreiding en vooral het ontbreken van vondstmateriaal, voornamelijk vuursteen, maken dat er geen duidelijkheid verkregen kan worden anders dan dat deze sporen als haardkuilachtige kuiltjes kunnen worden beschouwd. De waardering van de vindplaats valt hierdoor niet hoog uit en daarom kan niet gesproken worden van een behoudenswaardige vindplaats. Er is een kans dat binnen perceel D nog enkele van deze kuilrestanten zijn gelegen, maar aangezien die zijn bewaard als een vervagend grondspoor is de informatiewaarde hiervan gering en zal het niet bijdragen aan kenniswinst over hoe en waarom mensen hebben verbleven op deze locatie in het Mesolithicum. Op basis van de dekkingsgraad van ruim 10% in combinatie met het ontbreken van archeologische artefacten uit het Mesolithicum, adviseert Vestigia Archeologie & Cultuurhistorie om over te gaan tot vrijgave van het plangebied - in deze Perceel D - voor de verdere nieuwbouwontwikkeling. Ook nadat het archeologisch monumentenzorgonderzoeksproces is afgerond, blijft wel de meldingsplicht archeologische toevalsvondst of waarneming van kracht (Erfgoedwet, artikel 5.10 Archeologische toevalsvondst).