In opdracht van Martens en Van Oord Aannemingsbedrijf heeft RAAP op 8 en 9 februari 2016 een inventariserend veldonderzoek in de vorm van proefsleuven uitgevoerd in verband met de aanleg van een nevengeul in de uiterwaarden ten zuiden van Maasbommel (gemeente West Maas en Waal). Het primaire doel van dit onderzoek was het toetsen en aanvullen van de gespecificeerde archeologische verwachting met betrekking tot drie historische huisplaatsen in het onderzochte gebied, waarbij het in eerste instantie ging om het (al dan niet) vaststellen van de aanwezigheid van archeologische grondsporen. Voorts diende het onderzoek zich te richten op de aard, omvang, datering, kwaliteit (gaafheid en conservering) en diepteligging van eventueel aanwezige archeologische grondsporen en resten.In totaal zijn vijftien proefsleuven met een lengte van 10 m en een breedte van 4 m aangelegd, met een gezamenlijke oppervlakte van 600 m². Per huisplaats zijn vijf sleuven gegraven.Huisplaats 1 heeft sporen opgeleverd afkomstig van de bebouwing en de erfinrichting. Het gaat om greppels, kuilen en paalkuilen. Eén van de greppels betreft een uitbraaksleuf. Op basis van het vondstmateriaal kan geconcludeerd worden dat er al vanaf de Late Middeleeuwen A bewoning heeft plaatsgevonden. Het meeste materiaal dateert echter uit de periode tussen 1400 en 1800, Het ontbreken van vondstmateriaal uit de laatste periode van bewoning kan er op wijzen dat eventuele terp-achtige ophogingslagen in de 20e eeuw zijn afgegraven.Van huisplaats 2 zijn niet of nauwelijks sporen aangetroffen. Sporen of vondsten van 19e eeuwse bewoning zijn afwezig en vermoedelijk vergraven. Op huisplaats 3 zijn enkele kuilen en greppels aangetroffen, die tot een erf zullen hebben behoord. Het aantal vondsten is gering en uitsluitend afkomstig uit twee 15e eeuwse greppels. Jongere bewoning is vermoedelijk net als bij de huisplaatsen 1 en 2 vergraven.Op basis van zijn inhoudelijke kwaliteit wordt een hoge waarde aan huisplaats 1 toegekend.Ondanks het ontbreken van de jongste bewoningsfase(n) lijkt er sprake te zijn van bewoningscontinuïteit vanaf de Middeleeuwen tot in de 19e eeuw, waarbij in potentie de beginfase(n) van de buitendijkse bewoning en de (continue) ontwikkeling daarvan onderzocht kunnen worden. Derhalve wordt vervolgonderzoek aanbevolen in de vorm van een opgraving voor deze huisplaats. Deze aanbeveling omvat ook het noordoostelijke deel van huisplaats 2 en het gebied tussen de twee huisplaatsen, die verder op basis van het ontbreken van bewoningssporen en vondsten als niet behoudenswaardig wordt gewaardeerd. Door de geringe hoeveelheid vondsten en sporen op huisplaats 3 wordt ook deze als niet behoudenswaardig gewaardeerd.