In opdracht van RHO heeft VUhbs archeologie op woensdag 23 mei 2018 een archeologisch proefsleuvenonderzoek uitgevoerd aan de Prinsenstal te Grave. Directe aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen ontwikkeling van het gebied. Deze ontwikkeling behelst hoofdzakelijk het renoveren en aanpassen van de bestaande bebouwing, echter op sommige plaatsen zal ook de grond in worden gegaan. De kans dat hierbij behoudenswaardige archeologische resten verstoord zouden worden, was aannemelijk gezien de ligging van het plangebied in het historische stadscentrum van Grave. Dit bevindt zich namelijk direct ten noorden van de oude haven en omvat onder andere het voormalige klooster Wijnberg dat aan het einde van de 19de eeuw is gebouwd.Tijdens het onderzoek is een tweetal proefsleuven aangelegd. Om de mate van verstoring zo gering mogelijk te houden is er slechts één vlak aangelegd op het niveau waarop de eerste muurresten zichtbaar werden. Tevens zijn op verschillende plaatsen machinaal profielgaten gegraven om de stratigrafie binnen het plangebied te documenteren. Aan de hand van deze profielen diende een inschatting te worden gemaakt van het aantal archeologische niveaus binnen het plangebied.Gedurende het veldwerk zijn vrijwel uitsluitend muren en vloeren aangetroffen. De tussengelegen ruimtes bestonden uit ophogingslagen en recente verstoringen. Het aantal vondsten dat is aangetroffen is zeer beperkt. Daarbij is de datering van het vondstmateriaal absoluut niet indicatief voor de datering van het aangetroffen muurwerk, waardoor we voor de leeftijd van de muren en vloeren in principe zijn aangewezen op kaartmateriaal en andere archiefstukken. Helaas is het beschikbare kaartmateriaal niet gedetailleerd genoeg om de individuele muurresten aan een specifieke bouwfase van Grave toe te wijzen. Ook is het niet mogelijk om bijvoorbeeld op basis van de aanwezige baksteenformaten uitspraken te doen over de datering van het muurwerk. Wel is het zo dat voor sommige muurdelen gesteld kan worden dat ze moeten dateren in een latere fase van de Nieuwe Tijd omdat een relatie met het nog bestaande kloostergebouw vrij zeker is.In de profielgaten, waarvan er slechts twee als gevolg van ondoordringbare gebouwresten konden worden doorgezet tot op grote diepte, zijn verschillende ophogingslagen gezien, waarvan de oudste in de Late Middeleeuwen of het begin van de Nieuwe Tijd lijken te dateren. Dit impliceert dat de muurresten in ieder geval uit de Nieuwe Tijd dateren. Aangezien de resten die gerelateerd zijn aan de Wijnberg op grond van de oversnijding met ander muurwerk jonger lijkt te zijn, betekent dit dat een deel van het aangetroffen muurwerk in ieder geval vóór het einde van de 19de eeuw gedateerd moet worden.Over het algemeen kan gesteld worden dat, ondanks een redelijke mate van verstoring binnen het plangebied, het muurwerk goed bewaard is gebleven. Ook lijken de verschillende ophogingslagen die in de profielgaten zijn gezien, goed geconserveerd. Eén en ander heeft er toe geleid dat de archeologische resten binnen het plangebied als behoudenswaardig zijn aangemerkt.
