De geïnterviewde werd geboren op 24 april 1927. Als oudste dochter van een socialistische vader en een Nederlands Hervormde moeder woonde ze op een boerderij even buiten Stadskanaal. Ze is vijftien jaar als de eerste onderduiker kwam aankloppen. Dit aantal liep uiteindelijk op naar vijftien Joodse onderduikers. In de laatste oorlogsdagen kwam er nog een Duitse deserteur bij. Tijdens de onderduikperiode ontluikte er een liefde tussen haar en een van de Joodse onderduikers en ze werd zwanger van hem.De geïnterviewde werd door haar vader naar het districtskantoor van de NSB gestuurd om zich aan te melden als jongste bediende. Het feit dat zij daar werkzaam was als typiste, maakte het huis van haar familie tot een NSB-huis. Een goede dekmantel. Een ongelukkig bij-effect van deze dekmantel was echter, dat het gevaar in huis gehaald werd. Zo kwamen er regelmatig NSB’ers en WA’ers op visite. In het dorp kende iedereen de geïnterviewde als een NSB’er en ze werd ervan beschuldigd zwanger te zijn van een ‘partijgenoot’. Niemand wist iets af van de onderduikers. Op 13 april 1944 wordt Stadskanaal bevrijd en men wil haar oppakken. Ze weet Stadskanaal echter te ontvluchtten en fietst naar huis maar de BS achtervolgt haar en treft bij haar huis alle Joodse onderduikers aan.
Na de Tweede Wereldoorlog zijn zo'n 120.000 tot 180.000 mensen voor korte of langere tijd geïnterneerd in meer dan 120 Nederlandse interneringskampen. Ook in het voormalige doorgangskamp Westerbork werden van 24 april 1945 tot 1 december 1948 NSB'ers, Waffen-SS'ers, landwachters en andere van collaboratie verdachte personen opgesloten. Aanvankelijk waren de omstandigheden slecht. Naar de gezondheid en veiligheid van de duizenden geïnterneerden keek in de zomer van 1945 bijna niemand om. Gebrekkige leefomstandigheden, onvoldoende medische voorzieningen en zowel psychische als fysieke mishandelingen waren aan de orde van de dag. In het kamp heerste volstrekte willekeur.Getuigen van de naoorlogse internering in het kamp hebben in dit project over hun ervaringen verteld. Hun relaas geeft inzicht in het systeem van internering van collaborateurs vlak na de oorlog en maakt duidelijk hoe Nederland met zijn 'foute' landgenoten omging.
