Het onderzoek te Arum heeft voornamelijk inzicht geboden in de vol - en laatmiddeleeuwse bewoning en het gebruik van een vermoedelijk afzonderlijk gelegen terp ten noord(west)en van de dorpsterp van Arum. Hoewel bewoning eerder dan de 10e eeuw in het gebied rond het plangebied bekend is, dateren de vroegste bewoningssporen op de noordelijk flank van een oeverwal langs het Marnesysteem en vrijwel al het dateerbare vondsmateriaal vanaf de 10e eeuw. Waargenomen verkavelingssporen voegen zich voornamelijk naar het landschap. Dat wil zeggen dat sloten en greppels min of meer haa ks en parallel op de aanwezige oeverwal zijn gericht en wellicht het natuurlijke reliëf hebben gevolgd. Er is in deze eerste periode gedurende de volle middeleeuwen sprake van een nederzetting met een agrarische functie. Op basis van diverse resten van geïmporteerd aardewerk, blijkt dat er gedurende deze periode ook contact (direct of indirect) was tussen de vroegere bewoners en verder weg gelegen regio?s