Van juni tot augustus 2009 heeft BAAC bv een opgraving uitgevoerd aan de Europalaan-Noord te Budel (gem Cranendonck). Hierbij zijn resten aangetroffen die dateren vanaf het mesolithicum tot en met de nieuwe tijd.Uit het mesolithicum zijn alleen vuurstenen artefacten bewaard gebleven. Onder deze artefacten zijn twee spitsen (pijlpunten) die typerend zijn voor het mesolithicum. Uit het laat-neolithicum dateert één scherf zogenaamd ‘potbekeraardewerk’. Ook een deel van het vuursteen kan uit het neolithicum dateren.Vanaf de late bronstijd wordt het terrein weer bewoond. Het aardewerk dat is opgegraven wijst er op dat vanaf de late ijzertijd het terrein steeds intensiever gebruikt wordt. Uit de ijzertijd dateren ook twee mogelijke plattegronden.De oudste duidelijk herkenbare bewoning dateert uit de Romeinse tijd. Uit deze periode dateren dertien huizen, elf bijgebouwen en het merendeel van 36 graanschuurtjes of spiekers. Waterputten zijn opmerkelijk genoeg niet aangetroffen. Deze bevinden zich vermoedelijk ten noordwesten van het opgegraven terrein. De nederzetting is vermoedelijk bewoond geweest vanaf het begin van de jaartelling tot het midden van de derde eeuw na Chr.Tijdens de opgraving zijn enkele opmerkelijke vondsten uit de Romeinse tijd gedaan. Allereerst werd een bronzen ring met gem aangetroffen. Op de gem is de god Mars afgebeeld. Daarnaast is een ijzeren snelwaag gevonden. Uit de ingang van een huis uit de derde eeuw is een speerpunt afkomstig.Huis 9 bevatte een slijpsteen met een inscriptie op de zijkant. Deze inscriptie is beschadigd en daardoor niet volledig te lezen. De tekst COSR..II verwijst mogelijk naar de functie van slijpsteen, cos in het latijn.Na de Romeinse tijd wordt de verlaten nederzetting weer tijdelijk bewoond in de vijfde en/of zesde eeuw na Chr. Vermoedelijk wordt de nederzetting nu ontdaan van waardevolle voorwerpen en bouwmateriaal. Uit deze periode dateren twee mogelijke huizen en één mogelijk bijgebouw.Vanaf de negende eeuw na Chr. wordt het terrein ontgonnen en als akker in gebruik genomen. In eerste instantie worden op het terrein meilers opgericht, waarin houtskool wordt gebrand. Hiervoor wordt uitsluitend eikenhout gebruikt. Later worden op het terrein greppels gegraven die akkers van elkaar scheiden. Doordat vanaf de dertiende eeuw de akkers door de zogenaamde potstalbemesting worden opgehoogd, raken de grondsporen buiten bereik van de ploeg en worden ze beschermd tegen verstoringen.Bij de bouw van de Duitse school in de tweede helft van de twintigste eeuw worden delen van het terrein verstoord. Een groot deel van de nederzetting blijft echter bewaard tot aan de opgravingen.

Date Submitted: 2013-08-15