Sinds de zomer van 1995 is de Sterkenberg bij Itteren (gemeente Maastricht) bekend als vindplaats van onder meer vroeg-neolithische vondsten en grondsporen. Waardestellend proefsleuvenonderzoek in 2004 bevestigde de eerder gedane waarnemingen. Er werd een sporencluster van de Lineaire Bandkeramiek blootgelegd die, mede op basis van de gevarieerde inhoud van afvalkuilen, verband lijkt te houden met nederzettingsactiviteiten. Helaas hebben post-depositionele processen ertoe geleid dat de bodem in deze zone is aangetast. Daarmee ontbreekt het doorslaggevend bewijs (gebouwstructuren) voor bewoning in het onderzochte areaal. Het aantal sporen uit de Late Bronstijd bleef beperkt tot een minimum. Slechts één geïsoleerde kuil in put 2 leverde een klein schervencomplex op dat zonder veel voorbehoud aan deze periode kan worden toegewezen. Een van de twee ontdekte crematiegraven bevatte een urn die te dateren is in de Late Bronstijd óf de Vroege IJzertijd. De oorzaak voor de relatieve schaarste aan Late Bronstijd sporen zal ten dele moeten worden gezocht in de gekozen locaties van de proefsleuven. Enigszins onverwacht gezien de overwegend oudere datering van het in 1995 verzamelde aardewerk, manifesteerden de ‘metaaltijden’ zich vooral in de vorm van enkele kuilen uit de IJzertijd. Ze lijken in vergelijking met de bandkeramische sporen betrekkelijk goed bewaard te zijn gebleven. Wellicht bevinden ze zich aan de rand van een meer oostelijk en/of zuidelijk gelegen IJzertijdnederzetting, de locatie waar ook meer resten uit de Late Bronstijd kunnen worden verwacht.

Rapportage Archeologische Monumentenzorg 140