Deze marine-machinist wilde graag bij de Marine om veel te kunnen reizen. Hij zat bij de Koninklijke Marine een tijd aan wal. Met deze functie was hij niet tevreden en meldde zich toen aan voor UNTAC. Hij werd bij de technische dienst ingezet en aan Cambo II toegevoegd, omdat de mariniers in Cambodja kampten met problemen aan enkele technische installaties. De mariniers in Cambodja wilde namelijk geen beroep doen op de Koninklijke Landmacht. Met boeken uit de bibliotheek heeft hij toen zijn kinderen voorbereid op zijn vertrek naar Cambodja. Hij werd geplaatst op het marinierskamp te Sisophon en hij verzorgde onder meer de installaties die van slootwater drinkwater moesten maken. Hij vertelt over het dagelijks leven op het kamp en de omgang met de mariniers. Hij beschrijft het gebied en vertelt over de werkzaamheden die hij verrichtte. Eerst was het rustig in het gebied, maar toen de verkiezingen naderden werden er aanslagen gepleegd. De geïnterviewde had vanwege zijn taak veel contact met andere, internationale, VN militairen dat vond hij interessant. Hij beschrijft de verschillen tussen de verschillende legereenheden, maar ook over een zware beschieting die hij meemaakte op het kamp te Sok San. Ook de thuiskomst, het weer mee gaan draaien binnen het gezin wordt uitgebreid beschreven. Door zijn uitzending is de geïnterviewde veranderd, hij kreeg last van psychische klachten. De ervaringen in Cambodja maar ook het isolement hierna vormde de oorzaak van zijn problemen.