Tussen 7 en 23 oktober 2020 is een archeologisch proefsleuvenonderzoek (IVO-P) uitgevoerd op bouwveld 1 en 1A in de wijk Schuytgraaf. Ten behoeve van de ontwikkeling van de Vinexlocatie ‘de Schuytgraaf’ zijn vanaf halverwege de jaren ‘90 van de vorige eeuw in en direct rondom het plangebied verschillende archeologische onderzoeken uitgevoerd. Tijdens booronderzoek in 1996 zijn binnen het plangebied geen archeologische resten gekarteerd. Wel bevinden zich verscheidene vindplaatsen in de directe omgeving ervan. Deze vindplaatsen zijn aangetroffen op de aanwezige stroomgordels en crevasses of op de top van ondiep gelegen Kreftenheye-afzettingen. De vindplaatsen – in veel gevallen bewoningssporen/nederzettingen – dateren uit de ijzertijd, Romeinse tijd en middeleeuwen.

Gezien de ontwikkelingen die gepland staan voor dit plangebied, die de vrijstellingscriteria voor archeologisch onderzoek overschrijden, is besloten een IVO-P uit te voeren, om meer grip te krijgen op de eventuele aanwezigheid van archeologische waarden en te bepalen welke vervolgstappen zouden gelden. Bij het huidige onderzoek zijn archeologische sporen aangetroffen. Het betreft paalsporen en palenrijen, soms nog met de restanten van aangepunte paaltjes erin. Parallelle palenrijen zijn geïnterpreteerd als beschoeiing langs een weg. De weg kan op basis van 14C-analyse van het hout in de vroege middeleeuwen worden gedateerd, tussen 595 en 827 n.Chr. Verder zijn er veel perceel- of afwateringsgreppels aangetroffen die veelal terug zijn te vinden op historisch kaartmateriaal en/of luchtfoto’s. Een aantal kuilen is gedocumenteerd; deze stammen uit de Tweede Wereldoorlog of van (vlak) daarna. Dit wordt geconcludeerd uit de aanwezigheid van primair vondstmateriaal of secundair gedumpt vondstmateriaal uit deze periode. De aangetroffen materiaalcategorieën bestaan uit aardewerk, keramisch bouwmateriaal, glas, kunststof, metaal en natuursteen. De vondstdichtheid was over het algemeen laag. Alleen in de (opgebrachte) bovengrond bevond zich relatief meer vondstmateriaal. Ook in enkele recentere greppels en verstoringen was meer vondstmateriaal aanwezig. De vondsten hebben weinig tot geen relatie met de sporen. De meeste greppels en ophogingen bevatten materiaal dat van elders is aangevoerd. Het grootste gedeelte van de vondsten dateert uit de 20e eeuw en daarnaast is er veel 19e-eeuws vondstmateriaal aanwezig. Opvallend is dat er in het aardewerk een laatmiddeleeuwse component aanwezig is en in het metaal een 17e-eeuwse component. Onder het natuursteen vondstmateriaal bevindt zich een bijzondere Romeinse wetsteen met de voor die periode kenmerkende visgraatversiering.