Na haar diplomering ging deze verpleegster werken bij de Koninklijke Landmacht, als tweede luitenant in het neurose-centrum voor militairen. Hier werden twee verpleegsters gevraagd voor Indië en dat leek haar wel wat. Ze zouden een psychiatrisch hospitaal moeten opzetten, zodat de psychotische jongens daar meteen behandeld konden worden. In Batavia kregen ze eerst een vervolgstudie in het algemene ziekenhuis en werden later naar Tjimahi overgeplaatst, waar ze kraamvrouwen moesten bijstaan bij hun bevalling. Dat was iets compleet nieuws en het ging niet vlekkeloos. Later kwamen ze eindelijk te werken bij de jongens waar ze voor gekomen waren: de uitgezonden soldaten die in de oorlog in Indië psychische problemen hadden gekregen en niet meer konden vechten.