Het archeologisch onderzoek op de zes kleine binnendijkse locaties G, D, F, A, I en O3 bestond uit een vlakdekkende opgraving, waarvoor de kaders geboden werden in de desbetreffende Programma’s van Eisen. Zone A ligt in ‘een gebied van zeer hoge archeologische waarde' volgens de beleidskaart van de gemeente Nijmegen. De zone raakt het ten noorden ervan gelegen plangebied de Stelt, meer specifiek vindplaats 35. Hier is een nederzettingsterrein opgegraven uit de Romeinse tijd. Uit de resultaten hiervan blijkt dat vindplaats 35 meerdere fasen kent en opgesplitst kan worden in twee afzonderlijke vindplaatsen: vindplaats 35 ter hoogte van project Sl1, en vindplaats 122 ter hoogte van de proefsleuven 1, 2 en 3. De nederzettingssporen die binnen zone A zijn aangetroffen, namelijk enkele greppels, kuilen en paalkuilen, sluiten aan bij vindplaats 122. In het zuidelijk deel van de opgraving zijn vele kleine paalkuilen evenals kleine tot middelgrote kuilen aangetroffen. Deze snijden zich allemaal in laag S5020 in, een laag die op basis van het vondstmateriaal (scherven) in de vroege middeleeuwen gedateerd kan worden. Hoewel er clusters zijn te herkennen in de sporen, was het niet mogelijk om hier structuren uit af te leiden. Duidelijker sporen zijn afkomstig uit de Romeinse periode. Het gaat om enkele greppels, kuilen en paalkuilen. Het meest opvallend zijn twee parallel aan elkaar lopende greppels met een tussenafstand van ca. 3 m. De tussenafstand komt overeen met wat verwacht kan worden bij een Romeinse weg die geflankeerd wordt door bermsloten. Een grindlaag ontbreekt echter, evenmin zijn karrensporen aangetroffen. Dit hoeft een dergelijke interpretatie niet uit te sluiten, maar zekerheid kan niet gegeven worden.