Het bureauonderzoek toont aan dat er een hoge kans is op archeologische waarden in het plangebied vanaf het Neolithicum tot en met de Nieuwe tijd. Voor 1834 is het plangebied niet bebouwd geweest en in gebruik geweest als bouw/weiland. Ploegen en frezen kan een bodemverstoring tot ca. 0,5 m-mv veroorzaken. Het plangebied is deels bebouwd geweest vanaf 1834 en in 2007 is een deel van de bebouwing gesloopt. Het gebied is gesaneerd voor 2001 en in 2012 is een restsanering voor een klein gebiedje (125 m²) tot maximaal 1,90 m-mv uitgevoerd. Door deze ingrepen (bouw/sloop/bodemsanering) is de bodem verstoord geraakt. Alleen voor de restsanering is de exacte locatie en diepte bekend. Voor de andere ingrepen is de locatie en verstoringsdiepte onbekend. Aangenomen wordt dat deze verstoring dieper reikt dan 0,50 m-mv. Uit het booronderzoek blijkt dat in het plangebied sprake is van een hoge bruine enkeerdgrond op een ondergrond van dekzand (dekzandwelving). De eerdlaag kent een tweedeling en bestaat uit een dikke siltige donkerbruine bovenlaag en een iets dunnere en minder siltige onderlaag. Deze onderlaag kan gekarakteriseerd worden als het oorspronkelijke plaggendek. Op grond van het erin aangetroffen vondstmateriaal dateert het plaggendek naar verwachting op z’n vroegst uit de 10e of de 11e eeuw. Tevens zijn scherven IJzertijdaardewerk aangetroffen in het plaggendek die duiden op oudere bewoning. In twee boringen (boring 3 en 5) is in de top van de C-horizont een intacte inspoelingshorizont (podzol B) aangetroffen. Het betreft van origine een veldpodzol, die kenmerkend zijn voor de oude heideontginningen.