In het kader van de subsidieaanvraag voor de regeling "Kleine Data Projecten" is het project "In de sporen van Modderman" uitgevoerd. Het project behelsde het vectoriseren van de originele analoge opgravingstekeningen afkomstig van een grootschalige opgraving naar nederzettingsresten daterend tot de periode van de Lineaire Bandkeramiek (5250-4900 v. Chr.) onder toenmalige leiding van professor Modderman. Deze 3 ha grote opgraving, die in 1953-1954 te Sittard-Stadswegske werd uitgevoerd heeft de basis gelegd voor de huidig bandkeramische aardewerk- en huistypologieën. Deze typologieën zijn echter in de jaren '70 opgesteld nadat de opgraving al was uitgewerkt en gepubliceerd. Met het vectoriseren van de opgravingstekeningen zijn de vondst- en spoorgegevens ruimtelijk met elkaar te vergelijken en te analyseren. Door het gebruik van moderne GIS- en databasetechnieken in combinatie met fijnere analysemethoden kan de opgraving van Sittard-Stadswegske zich meten met recenter bandkeramisch onderzoek in de regio. Het vectoriseren van de opgravingstekeningen en het koppelen van de vondstgegevens aan deze nieuwe tekeningen was de eerste belangrijke stap in het ontsluiten van deze dataset. Hierbij is wederom duidelijk geworden hoe groot de inspanning en accuratesse destijds is geweest van de toenmalige opgravers. Het project heeft eveneens het nut aangetoond van duurzame archivering van de oorspronkelijke opgravingsgegevens. Hierdoor is het mogelijk om een geheel nieuwe analyse van de opgraving uit te voeren.

Het project is in fasen uitgevoerd. Tijdens de eerste fase is zoveel als mogelijk alle opgravingsdata van weleer opgespoord. Dit betrof ten eerste de oorspronkelijk vlak- en coupetekeningen, tekeningen van objecten, tekeningen die de toenmalige kadastrale situatie omvatten en handmatig vervaardigde overzichtstekeningen. De tekeningen, die een aantal jaar geleden door inspanning van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) zijn ingescand zijn digitaal als zwart-wit scans gedeponeerd bij het provinciaal bodemdepot te Maastricht, thans Heerlen. De tekeningen zijn per bovengenoemde categorieën geadministreerd. Daarnaast zijn de dagrapportages opgevraagd bij het RCE en geïnventariseerd. Al eerder is het vondstmateriaal, in depot bij het Rijksmuseum voor Oudheden, geïnventariseerd en beschreven. Pas tegen het einde van het project bleek dat er ook kleurenkopieën voorhanden waren. De resolutie en leesbaarheid van deze set tekeningen was dermate van betere kwaliteit dat hierdoor waardevolle gegevens beter zichtbaar waren. Het betrof hier met name de leesbaarheid van coupe- en vondstnummers alsmede kleine handgeschreven opmerkingen en beschrijvingen.Na de inventarisatie is begonnen met het vectoriseren van de vlaktekeningen. Hierbij is gebruik gemaakt van Mapinfo. De scans werden in dit programma geladen en handmatig "overgetrokken" en van een spoornummer voorzien. De kuilsporen zijn daarbij 1-500 genummerd. Alle andere grondsporen hebben een spoornummer vanaf 1000 gekregen. Naast het vectoriseren werd andere zichtbare informatie van de vlaktekeningen zoals geplaatste vondstnummers en vlakhoogtematen als puntlocaties gemarkeerd.Gelijktijdig met het vectoriseren zijn alle gecoupeerde sporen, d.w.z. sporen waar handmatig een dwarsdoorsnede van is verkregen en die zijn opgetekend, beschreven. Hierbij werd de vulling, vorm en diepte van het spoor geadministreerd in een ACCES-databasebestand. Indien mogelijk werd eveneens de datering van het spoor ingevuld.Op basis van de geïnventariseerde vondsten, dagboekgegevens van Modderman, vondstvermeldingen op de gekleurde scans (sic!) van de vlaktekeningen en vondstenlijsten uit de publicatie kon de locatie van alle vondsten worden achterhaald. Deze zijn eveneens in de database aangegeven en zover mogelijk gekoppeld aan sporen hetzij opgravingsputten.Na het vectoriseren van de vlaktekeningen zijn alle losse bestanden tot één totaaloverzicht bij elkaar gevoegd en zo goed als mogelijk binnen het Rijksdriehoeks-coördinatensysteem geplaatst.Als laatste zijn de opgegraven sporen toegeschreven aan de verschillende nederzettingstructuren zoals huisplattegronden, pallisades, graven (uit de late prehistorie) en nederzettingsgreppels. De relatie tussen sporen en structuren is in de database aangegeven.De eindproducten omvatten het volgende:1. Een puttenkaart (polygonen) per put en een verzamelkaart met daarin een overzicht van alle opgravingsputten (MAPINFO).2. Een sporenkaart (polygonen) per put en een verzamel-sporenkaart waarin alle sporenkaarten zijn samengevoegd (MAPINFO).3. Een kaart met daarin de vondsten (punten) per put en een verzamelkaart waarin alle vondstenkaarten zijn samengevoegd (MAPINFO).4. Een kaart met daarin NAP-hoogte metingen (punten) per put en een verzamelkaart waarin alle hoogtemetingen zijn samengevoegd (MAPINFO).5. Een hoogtelijnenkaart (polylijnen) met daarin een de hoogtelijnen gebaseerd op de vlakhoogtes (MAPINFO).6. Een hoogtemodel (rasterkaart) met daarin een geïnterpoleerde weergave van de hoogte van het vlak (MAPINFO).7. Een database met daarin de gekoppelde spoor- en vondstadministratie (ACCES)8. Kleurenscans van de vlak-, coupe-, kadastrale-, publicatie- en objecttekeningenAlle relevante opgravingsinformatie (putnummers, spoornummers,vlaknummers, vlakhoogtes, vondstnummers en opmerkingen) zijn als attribuutinformatie in deze kaarten verwerkt zodat deze bruikbaar is bij de analyse. De kaarten zijn in Mapinfo formaat aangeleverd, de database in ACCES.