Van 19 tot en met 22 februari en van 29 maart tot en met 10 april 2018 heeft Archol bv een opgraving volgens de variant archeologische begeleiding uitgevoerd bij de herinrichting van het plein aan de Dorpsringweg in Noordwijkerhout. Op deze locatie ligt de oude begraafplaats van Noordwijkerhout, behorende bij de Witte Kerk. Bij de begeleiding van de sloop-en graafwerkzaamheden in het kader van de nieuwe ringmuur en vervanging van de omliggende boomkuilen zijn de resten van 113 menselijke begravingen aangetroffen en gedocumenteerd. Een selectie van de gevonden skeletten is vervolgens fysisch antropologisch onderzoek. De resultaten van dit onderzoek sluiten aan bij eerder onderzoek uit 2005, waarbij eveneens een deel van het kerkhof is onderzocht. Door de analoge opgravingstekeningen uit 2005 te digitaliseren is het mogelijk gebleken om een koppeling te maken tussen de resultaten van beide onderzoeken. Zo konden onder meer de resten van diverse graven uit de twee campagnes aan elkaar gelinkt worden en is een beter beeld ontstaan van de omvang, indeling en fasering van de begraafplaats.Gezien de aard van de (graf)sporen en enkele aanknopingspunten met sporen uit het aangrenzende onderzoek uit 2005 kunnen de sporen grofweg gedateerd worden tussen de late middeleeuwen en de Nieuwe tijd. Er zijn geen sporen aangetroffen van een gracht of andere vorm van begrenzing van het kerkhof. Wel lijkt het kerkhof in zuidelijke en oostelijke richting door te lopen, terwijl er in het noorden en westen relatief weinig sporen aanwezig waren. Mogelijk is op die laatste locaties weliswaar sprake van de oorspronkelijke begrenzing van het kerkhof, maar was deze niet fysiek gemarkeerd door een greppel, gracht, wal, muur of hekwerk of andere structuren die doorgaans diepe sporen achterlaten in de bodem en zodoende archeologisch zichtbaar zijn.Bij de voorgaande opgraving van Acheomedia rondom de Witte Kerk in 2005 waren binnen de 77 onderzochte individuen (van de in totaal 350 graven) 31 mannelijk, 11 vrouwelijk, 24 volwassenen met een onbepaald geslacht en 11 onvolwassenen vertegenwoordigd. Binnen de onderzochte selectie individuen uit het Archol-onderzoek blijken er 12 mannen, 9 vrouwen, 19 individuen aanwezig, waarvan het geslacht niet kon worden bepaald en 9 minderjarigen. Op basis van de fysisch antropologische analyse blijkt verder dat de voormalige Noordwijkerhouters te weinig zonlicht kregen en niet voldoende vis aten om aan voldoende vitamine D te komen. De overige pathologische afwijkingen lijken niet veel te verschillen met die uit een ander recent opgegraven kerkhof in het westelijke kustgebied, namelijk in Wijk aan Zee. De incompleetheid van de skeletten bemoeilijkt overigens wel de interpretatie van het al dan niet aanwezig zijn van pathologische afwijkingen.Dankzij het onderzoek uit 2018 is de bestaande kennis uit de voorgaande archeologische onderzoeken uitgebreid met extra data. Samen bieden deze niet alleen inzicht in archeologische fenomenen zoals oriëntatie en locatiekeuze van de graven, maar ook de eerste aanzet om door middel van fysisch antropologisch onderzoek de demografische informatie uit het verleden beter te ontsluiten. Mede door dit aanvullende onderzoek is een dataset beschikbaar gekomen die onder meer vergeleken kan worden met andere begraafplaatsen langs de Nederlandse kust, zoals die in Wijk aan Zee. Hiermee is de dataset echter nog lang niet compleet. Slechts een klein oppervlak van de begraafplaats is nu onderzocht en er zijn nog veel kennislacunes. Bij toekomstige bodemingrepen rondom de kerk zal archeologisch onderzoek daarom nog steeds een waardevolle aanvulling op de kennis over de bewoningsgeschiedenis van Noordwijkerhout opleveren.