Lea van Leeven werd in 1926 in Schoonhoven geboren. Haar vader was technisch ambtenaar bij Rijkswaterstaat, waardoor het gezin vaak verhuisde. In oktober 1942 kwam geïnterviewde als meisje van zestien jaar in het kamp Westerbork terecht. Een baantje als hulp in de tuin van de villa van kampcommandant Gemmeker betekende voor haar een voorlopige vrijstelling van deportatie.In 1943 kon ze het kamp weer verlaten en zich bij haar ouders voegen die ondertussen op de Barneveld-lijst waren geplaatst. Op 29 september 1943 werd de hele Barneveldgroep naar Westerbork gestuurd en kwam zij voor de 2e keer in het kamp terecht, waar ze weer tewerkgesteld werd in de buitendienst. In oktober 1943 trouwde ze met de uit Duitsland afkomstige Selfried Fuchs, die ook als tuinman werkte voor de kampcommandant. Door dat huwelijk verloor zij haar Barneveld-Sperre. Ze heeft tot de bevrijding in Westerbork gezeten.

Date Submitted: 2010-11-29

Kamp Westerbork in Oost-Nederland was het laatste station voor meer dan 100.000 Nederlandse joden die gedeporteerd werden naar de nazi vernietigingskampen. Ruim 80% van de Nederlandse joden werden gedeporteerd, het hoogste percentage in West-Europa. De emotie en tragiek van het verhaal wordt versterkt door de opmerkelijke foto's en films van Rudolf Breslauer, kampfotograaf en filmer. Dit is de eerste documentaire film die ooit gemaakt is over dit nazidoorgangskamp in Nederland, met een grote reeks gesprekken met overlevenden die een belangrijke en prominente rol in het kamp speelden, zoals jeugdleiders, over het ziekenhuis, het religieuze leven, entertainment en andere elementen van het leven in het kamp. Onder de geïnterviewden bevindt zich de niet-Joodse Nederlander Adrianus van As, hoofd van het distributiekantoor in Kamp Westerbork.