In 2016 en 2017 hebben in plangebied Doorn Driebergsestraatweg 63-65 een archeologisch proefleuvenonderzoek en een opgraving plaatsgevonden. Het plangebied ligt aan de voet van de Utrechtse heuvelrug. Het terrein maakt onderdeel uit van een dekzandzone en helt af in zuidwestelijke richting. Van nature komt in het plangebied een veldpodzolbodem voor. Door verploeging en het opbrengen van mest is vanaf de late middeleeuwen een plaggendek ontstaan waardoor het archeologisch interessante niveau goed bewaard is gebleven onder dit dek.Het plangebied ligt in een zone met een hoge archeologische verwachting voor alle perioden van het verleden. Tijdens het proefsleuvenonderzoek werd dan ook een nederzettingsterrein gevonden daterend in de vroege- tot midden ijzertijd. Uit de late middeleeuwen werden sporen van achtererven gevonden. Beide vindplaatsen werden aangemerkt als behoudenswaardig. Door de geplande bodemverstorende werkzaamheden op het terrein was het nodig om de aanwezige archeologische resten op te graven om zo de informatie over het verleden die hier in de bodem ligt te behouden.De opgraving heeft geresuteerd in het aantreffen van een akkerlaag uit de ijzertijd samen met de randzone van een nederzetting die een aanvang heeft gehad in de vroege ijzertijd. Het gaat om een gemengde agrarische nederzetting waarin zowel landbouw als veeteelt onderdeel uitmaakten van de bestaanseconomie. Helaas is alleen de randzone van de nederzetting onderzocht waardoor geen gebouwen zijn herkend. Op basis van het aardewerk was deze nederzetting voornamelijk in gebruik gedurende de vroege- en midden ijzertijd. Een klein deel van het aardewerk dateert in de late ijzertijd tot vroeg Romeinse tijd.In de 12e eeuw is weer bewoning op gang gekomen in het plangebied. Een deel van een laat 12e tot vroeg 13e eeuws erf is onderzocht bestaande uit een hoofdgebouw, bijgebouw of schuur en een waterput. Ook tijdens deze fase van bewoning was sprake van een gemengd agrarische nederzetting. Op basis van het aardewerk lijkt de nederzetting vooral lokaal of regionaal georiënteerd geweest. Dit betekent echter niet dat er sprake was van een geïsoleerde nederzetting met geen of nauwelijks contact met de omgeving. De nederzetting bevond zich in de buurt van enkele doorgaande wegen.Binnen het onderzoeksgebied zijn twee hooimijten twee kuilen en een waterkuil in de 14e eeuw gedateerd. Er zijn geen sporen van een hoofdgebouw, een boerderij aangetroffen. Gezien de aanwezige sporen en vondstmateriaal wordt verwacht dat er een erf aanwezig was en dat er dus een boerderij moet hebben gestaan. Ook uit deze periode zijn aanwijzingen voor zowel akkerbouw als veeteelt gevonden. Opvallend zijn de sterke aanwijzingen voor zuivelbereiding in de vorm van een houten tredmolen met karnton en de relatief grote hoeveelheid melkteilen.