Het voornemen is om een nieuwe fase van woonuitbreidingswijk Aria in Goes te realiseren. Dit deelproject staat bekend onder de naam Goes Aria Zuid. Het plangebied omvat delen van drie percelen die kadastraal bekend staan onder Gemeente Goes, Sectie V, Percelen 548, 654 en 1274 en beslaat een oppervlakte van circa 6,6 hectare.In het bestemmingsplan Aria (2017) worden mogelijk aanwezige archeologische vindplaatsen planologisch beschermd door een dubbelbestemming waarde archeologie 1. Binnen dit gebied geldt een verbod op het uitvoeren van (graaf)werkzaamheden die groter zijn dan 50 m² en dieper reiken dan 0,40 meter beneden maaiveld. De voorbije twee decennia werden in het kader van de bestemmingsplanprocedure voor het grotere plan Aria meerdere archeologische vooronderzoeken uitgevoerd. Dit heeft geresulteerd in het definiëren van meerdere vindplaatsen, zo ook binnen een deel van het huidige plangebied.Volgens het onderzoek uitgevoerd in 2002 maakt het plangebied deel uit van vindplaats 10. Binnen deze vindplaats geldt een hoge verwachting op het aantreffen van archeologische waarden uit de late middeleeuwen. Mogelijk kunnen deze gerelateerd worden aan resten van het verdwenen dorp De Groe. Op basis van de resultaten van dit onderzoek heeft de bevoegde overheid besloten dat vervolgonderzoek dient te worden uitgevoerd in de vorm van een Inventariserend Veldonderzoek door middel van Proefsleuven binnen het grootste deel van het plangebied (=onderzoeksgebied).Het grootste deel van het onderzoeksgebied bevatte perceelsgreppels die dateren vanaf de late middeleeuwen tot en met de Nieuwe tijd. Enkele perceelsgreppels zijn nog weergegeven op de kadastrale kaarten uit het begin van de 19de eeuw. Deze greppels bieden een weergave van het gebruik en indeling van het terrein doorheen de tijd. Aan de noordoostzijde van het onderzoeksgebied zijn naast perceelsgreppels ook (paal)- en afvalkuilen en cultuurlagen aangetroffen. De sporen dateren uit de Nieuwe tijd, maar in enkele sporen is ook vol- en laatmiddeleeuws materiaal aangetroffen. Deze (paal)kuilen en cultuurlaag wijzen op menselijke bewoning op het terrein vanaf de volle middeleeuwen (11de – 12de eeuw) en mogelijk ook op ambachtelijke activiteiten op of in de nabijheid van het erf. Of er een link is met de nog bestaande boerderij net ten noorden van Pykeswegje is nog niet duidelijk, maar is niet onmogelijk. Tevens kan er ook een link gemaakt worden met de onderzoeksresultaten van de opgraving net ten noorden Pykeswegje en ten oosten van de nog bestaande boerderij. Tijdens dit onderzoek zijn verschillende sporen en vondsten gedaan die dateren vanaf de 11de eeuw.Op basis van de resultaten van het onderzoek zijn drie vindplaatsen afgebakend. Het tracé van de ‘s Gravenpolderseweg en de perceelsgreppels behoren tot niet behoudenswaardige vindplaatsen. Deze zijn op basis van het proefsleuvenonderzoek voldoende onderzocht. De derde vindplaats met bewoningssporen die dateren uit de (volle/late) middeleeuwen en Nieuwe tijd behoren tot een behoudenswaardige vindplaats. Het is nog niet duidelijk of het gaat om een apart erf uit de volle/late middeleeuwen of dat deze vindplaats kan gekoppeld worden aan de onderzoeksresultaten net ten noorden van Pykeswegje waar ook sporen zijn aangetroffen en opgegraven uit dezelfde periode. Deze vindplaats vormt een aanvulling in het onderzoek naar het ontstaan en de ontwikkeling van het landschap en bewoning net voor en na de inpoldering in de 12de eeuw, het gehucht De Groe en het ten noorden gelegen oude kern van Goes.