Artefact! Advies en Onderzoek in Erfgoed heeft in oktober 2020 een Inventariserend Veldonderzoek door middel van proefsleuven uitgevoerd binnen plangebied Stierskreek-Sint Pietersdijk ten westen van de kern van Aardenburg (gemeente Sluis). De opdrachtgever heeft het voornemen in het kader van het project 1459A Baggeren Stierskreek een baggerdepot aan te leggen op enkele percelen ten westen van de Stierskreek. Hierbij heeft de bevoegde overheid een vergunning verleend om een deel van de Sint-Pietersdijk, een cultuurhistorisch waardevol element, af te graven en het perceel te egaliseren. De Gemeente Sluis heeft als voorwaarde aan de verstrekte vergunning verbonden dat een archeologisch vervolgonderzoek noodzakelijk was binnen een deel van het plangebied, in de vorm van een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven (waarderende fase). Het beoogde doel was het het documenteren van het dijkprofiel van de Sint-Pietersdijk en het waarderen daarvan. Tijdens het onderzoek is conform het Programma van Eisen één werkput van aangelegd waarin het dijkprofiel is onderzocht. Het bewaarde deel van de kruin van de dijk bevond zich op 3,49m+NAP. Onder de dijk werd de natuurlijke ondergrond aangetroffen op 1,86m+NAP. De basis van het dijklichaam bestond uit een opeenvolging van plaggenlagen die rechtstreeks op de natuurlijke ondergrond waren opgeworpen. De plaggenophoging werd afgedekt door een sterk zandige kleilaag. De volledige dijk werd in het sub-recente verleden deels afgegraven en afgevlakt waarbij de afgegraven grond ten westen van de dijk tegen het buitentalud werd gestort. Er werden geen dijksloten noch bijzondere funderingsconstructies aangetroffen. De dijk werd volgens historische bronnen in 1650 aangelegd voor het afdammen van het Lapscheurse Gat. Er werden tijdens het veldonderzoek geen elementen aangetroffen die dit tegenspreken. Natuurwetenschappelijke dateringsmethoden werden niet ingezet.De dijk werd op basis van zowel belevingswaarde, fysieke en inhoudelijke kwaliteit als behoudenswaardig gewaardeerd. Anderssoortige vindplaatsen werden niet aangetroffen, wat gezien de beperkte opzet van het onderzoek, niet verwonderlijk is.De nog aanwezige dijk binnen het overige deel van het plangebied wordt afgegraven tot op maaiveldniveau. Hiervoor is voorafgaand aan dit proefsleuvenonderzoek reeds een vergunning verstrekt door de bevoegde overheid. Dat neemt niet weg dat eventueel andere aanwezige vindplaatsen binnen het plangebied door de werkzaamheden onaangetast blijven waardoor de vigerende planologische bescherming behouden dient te blijven.Tot slot kan gesteld worden dat met het afgraven of egaliseren van een historisch dijklichaam een beleefbaar stukje van de Zeeuwse waterstaatkundige geschiedenis verloren gaat . Dijken vormen de ruggengraat van het Zeeuwse landschap en zijn als cultuurhistorisch relict van groot belang, evenzeer in de beleving van het landschap. Ze herinneren aan de ontwikkeling en ontginning van het gebied en meer nog aan de continue strijd tegen het water, een thema dat met de huidige klimaatproblematiek, uiterst actueel is. Louter archeologisch gezien gaat met het afgraven van een deel van een dijk niet per definitie de vindplaats verloren aangezien deze zich normaliter (en indien bewaard) uitstrekt over meerdere kilometers. Daarmee blijven uiteraard delen beschikbaar voor (toekomstig / natuurwetenschappelijk) onderzoek.
