Geïnterviewde (1923) weet zich weinig te herinneren van zijn oorlogstijd, hij heeft dit bewust verdrongen. Tijdens het interview is ook zijn vrouw aanwezig die veel kan aanvullen. Bij het uitbreken van de oorlog zit geïnterviewde op de HBS. In 1942 doet hij eindexamen en hij wil doorstuderen, maar weigert de loyaliteitsverklaring te tekenen. Hij is dus uitgesloten van de studie Economie, en studeert daarom Bouwkunde aan een technisch instituut. Als leider van de padvinders zit hij in de illegaliteit: ze kamperen in kippenhokken en ze verspreiden krantjes en pamfletten. Hij duikt onder in Winschoten om te ontkomen aan de Arbeitseinsatz. In september 1943 wordt het huis waar hij ondergedoken zit, omsingeld en wordt hij gearresteerd. Later wordt hij overgebracht naar het Scholtenshuis (in gebruik door de Sicherheitsdienst - SD) in Groningen. Na enige dagen wordt hij per trein overgebracht naar Kamp Amersfoort, waar hij enkele weken doorbrengt, in zijn herinnering is dit langer. Hij krijgt een oud Nederlands legeruniform en verblijft in blok 9. Geïnterviewde krijgt difterie en wordt ontslagen. Hij krijgt zijn koffer en wordt in Amersfoort door de gewapende SD in de trein geperst. Na enige dagen komt hij aan in Potsdam, barakkenkamp Rehbrücke en na 2 weken moet hij voor tewerkstelling naar Berlijn. Hij komt terecht bij Schmidt+Haensch Berlin, hier woont hij op kamers. Door sabotagebombardementen wordt de fabriek verplaatst naar Plaue in Thüringen. De bevolking is hier vriendelijk t.o.v. ex-gevangenen. Hij heeft een kamer bij een particulier. Alle buitenlandse werkkrachten moeten zich in april 1945 melden bij de SS, omdat de Amerikanen in aantocht zijn. Hij weet door bemiddeling van goede Duitsers een onderduikadres te krijgen bij een boer. Hier speelde hij piano, toen er een Amerikaanse officier binnenkwam. Na kennismaking kreeg hij een aanbod tot tolk. Na de bevrijding reisde hij per trein in veewagen naar Nederland, en via omwegen naar Amsterdam. Na de oorlog wordt hij opsporingsambtenaar voor de Ministeries van Financiën en Justitie, en onderhandelt hij o.a. over teruggave van de kunstschatten t.b.v. Stichting Nederlands Kunstbezit. In 1950 wordt deze opsporingsdienst opgeheven.
Nationaal Monument Kamp Amersfoort, op de grens van Leusden en Amersfoort, is een van de drie bekendste Nederlandse herinneringscentra. In de periode 1941 tot 1945 hebben ongeveer 37.000 gevangenen voor korte of langere tijd vastgezeten in dit doorgangs-, tevens strafkamp dat onder direct bevel stond van de SS.In de loop der jaren heeft Nationaal Monument Kamp Amersfoort meer dan 100 oud-gevangenen kunnen interviewen over hun tijd in het kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn bijzondere interviews, die een indrukwekkend inkijkje geven in hoe het leven indertijd was in Kamp Amersfoort. Verhalen over strafappèls, het slechte eten, het wrede regime, maar ook over medegevangenen en hoe je als gevangene probeerde te overleven. Voor zover mogelijk worden alle interviews in de komende tijd beschikbaar gesteld.Het interviewteam:Diete Oudesluijs, Eddy van der Pluim, Dick van den Berg en Karel Kreuning.Team annotatie:Ruud Slabbertje, Ruud Boelen, Jertske Pasman, Siebe de Vries, Leen Bakker, Willem Tjipjes, Aloysius Michielsen, Jan Ulehake, Bram FaberSpraakherkenning:Hetty van Oel, Henny Wind
