Tussen maandag 1 juli 2013 en woensdag 18 maart 2015 heeft VUhbs Archeologie in opdracht van de provincie Utrecht een deel van de werkzaamheden binnen het project Inrichting Buitenruimte Fort Vechten archeologisch begeleid (fig. 1.1). Deze ingreep had tot doel het fort binnen een strook van 90 m te reconstrueren naar zijn toestand in 1880. Daarnaast werden enkele gebouwen hersteld en werd de infrastructuur binnen het fort onder handen genomen.Het fort Vechten maakt onderdeel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en is tussen 1867 en 1870 gebouwd. In 1880 is het fort uitgebreid met een grote bomvrije kazerne. Tot 1996 is het fort in handen geweest van Defensie, daarna is het overgedragen aan Staatsbosbeheer. Tegenwoordig is er het Waterliniemuseum in gevestigd. Dat de ligging van het waterliniefort strategisch goed gekozen is blijkt uit het feit dat ter hoogte van het huidige fort een Romeins castellum met bijbehorende civiele nederzettingen, grafvelden en een havencomplex heeft gelegen. In de Romeinse tijd was de locatie al van strategisch belang. Het castellum is van 4/5 tot 260/270 na Chr. in gebruik geweest. Dit geheel staat bekend als rijksmonument 45717. Fort Vechten ligt ter hoogte van een voormalige vicus die bij het castellum hoorde.In totaal zijn de werkzaamheden op 28 werkdagen begeleid. Het begeleiden bestond uit een vijftal categorieën, afhankelijk van de aard van de werkzaamheden. Er werd toezicht gehouden bij ontgravingen om te voorkomen dat er onder het huidige maaiveldniveau archeologische lagen verstoord raakten. Bij een andere categorie ontgravingen werd gecontroleerd of de uitvoerder binnen de bestaande verstoringen bleef. Van weer een ander type ontgravingen werd enkel de onderste 20 cm van de ontgraving begeleid maar wel met hetzelfde doel als bij de eerstgenoemde categorie. Daarnaast is onderzoek door middel van grondboringen uitgevoerd om de diepteligging van het archeologische niveau te bepalen. Tot slot is de ontgraven grond die niet teruggestort werd doorzocht op vondsten om de grond daarna vrij van archeologie af te kunnen voeren. Uit het bovenstaande komt duidelijk de doelstelling van het de begeleiding naar voren; behoud in situ. Dat wil zeggen dat het (verdere) verval van de aanwezige archeologische waarden tegen wordt gegaan en dat de eventueel aangerichte schade, zo mogelijk, hersteld wordt. Voor de vondsten die in af te voeren grond aangetroffen zijn betekent het behoud ex situ door middel van het uitwerken en conserveren van de verzamelde vondsten.