Ter plaatse van het onderzoeksgebied werd een grotendeels intacte bodemopbouw aangetroffen met recent opgebracht bouwzand; op antropogene ophooglagen uit de Nieuwe Tijd C (top op een diepte van 0.2 - 0.4 meter beneden het maaiveld/ 0.5 - 0.8 meter –NAP), op Afzettingen van Duinkerke IIIb uit de Late Middeleeuwen B / Nieuwe Tijd B al dan niet met inschakelingen van Hollandveen (top op een diepte van 0.6 - 1.0 meter beneden het maaiveld/ 0.9 - 1.4 meter –NAP).Het eerste vlak is aangelegd direct onder de meest recente antropogene ophooglagen op het niveau waar de eerste sporen werden aangetroffen. Er werd één archeologisch spoor aangetroffen, zijnde een vierkante beerput uit de 18de eeuw.Het tweede vlak is aangelegd op de maximale ontgravingsdiepte (circa 1.45 meter –NAP).Er werden 8 archeologische sporen aangetroffen. Het betrof de resten van 3 gedempte sloten, 2 mogelijke restanten van funderingen, 2 kuilen en 1 paalkuil.De sloten betroffen 2 gedempte zuidoost - noordwest georiënteerde sloten en 1 gedempte zuidwest - noordoost georiënteerde sloot die de twee andere sloten met elkaar verbond. Het betreft waarschijnlijk de resten van ontginningssloten die waren gelegen ten zuiden en in het verlengde van de poldermolen van W. H. Schuurmans die op de Kadastrale Kaart van 1811- 1832 wordt weergegeven. Op basis van het vondstmateriaal kan worden geconcludeerd dat de sloten dateren uit de 16de eeuw, of de eerste helft van de 17de eeuw. Spoor nr. 8 en 12 betroffen parallel aan elkaar gelegen, restanten van funderingen die waarschijnlijk dateren uit de Nieuwe Tijd A. Vanwege de beperkte breedte van de opgravingsput kon slechts een zeer beperkt deel van de mogelijke fundering worden blootgelegd. Er kan daarom niet met zekerheid worden aangetoond dat de funderingen tot (eenzelfde) structuur hebben behoord dan wel perceelsgrenzen of de restanten van enig ander element zijn geweest.Tijdens de Archeologische Begeleiding en tijdens het voorafgaande proefsleuvenonderzoek werd een dik pakket antropogene ophooglagen aangetroffen. Het betreft waarschijnlijk de restanten van een antropogeen opgehoogde woonheuvel (terp). Vanwege de beperkte ontgravingsdiepte en oppervlakte konden de diepte en de begrenzingen van deze eventuele terp niet worden bepaald. Wel heeft en behoudt de onderzoekslocatie een hoge potentie voor de aanwezigheid van bewoningsresten uit de Vroege en de Late Middeleeuwen. De vindplaats is daarmede representatief voor bewoning in de omgeving van Grouw, waar de bewoning tot in de 18de eeuw voornamelijk op terpen heeft plaatsgehad.
SOB Research (2020)
Issued: 2020-07-16
