Bij een opgraving en een archeologische begeleiding in maart en april 2019 langs het spoor bij Didam zijn archeologische resten uit de midden-ijzertijd gevonden. De aanleiding van het onderzoek was de voorgenomen spoorverdubbeling van het tracé Zevenaar – Didam. Hierbij wordt de ondergrond van een smalle strook grond ten zuidoosten van de al bestaande spoorlijn verstoord. Eerder onderzoek in de vorm van proefsleuven bracht op vindplaats 3 resten van een nederzetting aan het licht uit vermoedelijk de ijzertijd en/of Romeinse tijd. De oostelijk hiervan gelegen vindplaats 5 was slechts gedeeltelijk beschikbaar tijdens het proefsleuvenonderzoek. Geconstateerd werd dat de ondergrond intact was. Eerdere vondsten in de omgeving gaven aanleiding tot het doen van een begeleiding.Op vindplaats 5 zijn tijdens de begeleiding geen relevante sporen aangetroffen, op vindplaats 3 daarentegen zijn juist heel veel sporen aangetroffen. Het nadeel daarvan was dat het onderzoeksgebied slechts een smalle strook direct naast het spoor was, en het daarom moeilijk was om uit de overvloed van sporen structuren te destilleren. Bijgevolg is het slechts mogelijk gebleken om één gebouw met enige zekerheid te herkennen. Het gaat om een gebouw dat hoogstwaarschijnlijk tot het type Haps behoort, al is het type Diphoorn niet uit te sluiten, gezien de vele paalsporen binnen de structuur. Voor de datering maakt het geen verschil, er is duidelijk sprake van bewoning uit de midden-ijzertijd. Behalve deze ene herkenbare structuur zijn er ook nog twee waterkuilen en een waterput uit dezelfde periode aangetroffen.Het voordeel van veel sporen is dat de kans op vondstmateriaal ook sterk toeneemt. Het onderzoek op vindplaats 3 heeft dan ook veel bruikbare vondsten opgeleverd. Zo zijn er ca. 1500 aardewerkfragmenten verzameld. Hieruit kon een datering van de aangesneden nederzetting worden gedestilleerd, deze ligt in de tweede helft van de midden-ijzertijd, tussen 400 en 250 v. Chr. Onder de keramische vondsten bevinden zich weefgewichten, kustaardewerk en een slingerkogel, die ieder wat vertellen over de bestaanseconomie. Uit de diverse sporen, vooral die voor de watervoorziening, kwamen verdere gegevens naar voren, bijvoorbeeld met betrekking tot het verbouwen van granen. Opvallend aanwezig voor deze periode was broodtarwe, wat slechts sporadisch wordt aangetroffen. Deze graansoort stelt hoge eisen aan de soort bodem waarin hij groeit. Andere gewassen die zijn aangetroffen zijn emmer, gerst, gierst en vlas.Het pollenonderzoek bracht aan het licht dat de omgeving van de nederzetting opvallend veel bos bevatte, iets wat ook al bij het nabijgelegen Didam-Kerkwijk opgevallen was. Gezien de aanwezigheid van granen zou een wat meer open landschap voor de hand gelegen hebben.Het weinige botmateriaal wijst op de aanwezigheid van rund, paard en varken in de nederzetting. Vraatsporen op bot tonen aan dat er ook sprake moet zijn geweest van honden, weefgewichten duiden juist weer op schapen. Het lijkt erop dat de bewaaromstandigheden voor bot van minder grote zoogdieren niet optimaal waren. Fragmenten van maalstenen zijn te associëren met de aanwezigheid van graan, slak- en ijzeroerfragmenten duiden op metaalbewerking. Of de metaalbewerking slechts voor eigen gebruik is geweest of voor het verkrijgen van goederen die men zelf niet kon produceren, zoals maalstenen of zeezout, is uit het aanwezige vondstmateriaal niet af te lezen.Op vindplaats 3 zijn ook een aantal verkavelingsgreppels aanwezig. Deze komen deels overeen met perceelsgrenzen die zichtbaar zijn op de kadastrale kaarten uit het begin van de 19e eeuw, het aanwezige vondstmateriaal suggereert een mogelijk oorsprong in de middeleeuwen.