Archeologisch onderzoeksbureau IDDS Archeologie heeft van 8 tot 19 maart 2021 een Inventariserend Veldonderzoek d.m.v. proefsleuven uitgevoerd aan de Mitsubishi Avenue in Born, gemeente Sittard-Geleen.Het doel van het Inventariserend Veldonderzoek d.m.v. proefsleuven is het aanvullen en toetsen van de gespecificeerde archeologische verwachting zoals geformuleerd in het bureauonderzoek en verkennend booronderzoek en het waarderen van aanwezige archeologische waarden. Om de doelstelling te realiseren dient antwoord te worden gegeven op de onderzoeksvragen die zijn toegespitst op het duiden van een eventuele behoudenswaardige vindplaats.Het onderzoek bestond uit 46 proefsleuven, waarbij in elke proefsleuf twee profielkolommen zijn gedocumenteerd. Regelmatig zijn de profielkolommen veel dieper aangelegd dan het archeologisch vlak om een beter beeld te krijgen van het ontstaan van de ondergrond. Op basis hiervan kon een goed beeld worden gereconstrueerd van de landschappelijke vorming. De resultaten van het archeologisch onderzoek waren beperkt tot enkele kuilen, paalkuilen, greppels, houtskoolmeilers, een weg met bermgreppels en een sloot met daarlangs karrensporen. De sporen geven een beeld van de ontwikkeling van het plangebied vanaf de Ijzertijd tot en met het recente verleden.In de Ijzertijd was het gebied ten noorden van het plangebied bewoond. In het plangebied zelf is alleen in het hoge deel een concentratie aangetroffen van sporen uit de Ijzertijd. Vier of vijf paalkuilen duiden op een mogelijke structuur of gebouw. Daaromheen zijn enkele kuilen aangetroffen, maar niet voldoende om een duidelijk beeld te krijgen van de vindplaats.In de Romeinse tijd zal een deel van het plangebied bebost zijn geweest, want er is bewijs voor tenminste twee, mogelijk drie of zelfs vijf meilers uit deze periode. De ligging in of aan een bos is tevens een indicatie voor een verder extensief gebruik van het gebied. De losse Romeinse vondsten kunnen dan ook niet aan sporen worden gekoppeld.De ontwikkeling in de Middeleeuwen is niet duidelijk, maar in de loop van de Nieuwe tijd is het gebied ontgonnen in smalle akkers. Mogelijk is er twee keer ontwikkeld, omdat resten van greppels met een afwijkende oriëntatie zijn aangetroffen. In het hoge centrale deel van het plangebied liep een weg die aan weerszijden door een bermgreppel werd begrensd. De akkers werden begrensd aan de oost- en zuidzijde door een sloot, waarlangs aan de oostzijde nog karrensporen en een weg of pad zijn aangetroffen.De drie vindplaatsen geven weinig informatie en zijn aangetast door omwerking en bodemvormende processen. Ze zijn daarom niet behoudenswaardig en verder onderzoek wordt niet nodig geacht.