In opdracht van de gemeente Ede heeft RAAP tijdens de ontwikkeling van Sportpark Kastanjebos te Otterlo in op 31 augustus en 1 september 2015 een archeologische begeleiding en van 15 tot en met 17 september 2015 een opgraving uitgevoerd. Inventariserend veldonderzoek in de vorm van proefsleuven had eerder aangetoond dat in de bodem van het plangebied archeologische resten uit meerdere perioden aanwezig zijn. Onderhavig archeologisch onderzoek heeft zich beperkt tot het centraal-oostelijke deel van het plangebied, waar een vindplaats uit de prehistorie aanwezig is. In dit deel van het plangebied worden de sportvelden en het clubgebouw aangelegd. In het westelijke deel van het plangebied, waar resten van een nederzetting uit de late middeleeuwen en de nieuwe tijd is gesitueerd, blijven de archeologische resten in situ behouden onder de parkeerplaats van het sportpark. Het onderzoek bestond uit drie onderdelen. Als eerste heeft een archeologische begeleiding plaatsgevonden tijdens de aanleg van de noordelijke natuurgrasvelden. In een gebied van 1000 m2, waar de archeologische resten volgens het vooronderzoek het dichtst beneden het maaiveld liggen (zone 2), is er op toegezien dat het prehistorische vondsten- en sporenniveau niet geroerd werd. In het gedeelte van het akkerpakket dat is afgegraven, zijn voornamelijk aardewerkvondsten uit de 14e tot en met 18e eeuw gedaan. Dit vondstmateriaal getuigt van een min of meer doorlopend gebruik van het terrein als akker vanaf de late middeleeuwen. Bij de opsporing van conventionele explosieven (OCE) zijn direct voorafgaand aan de eerste graafactiviteiten uit en direct onder de recente bouwvoor in het oostdeel van het plangebied veel ijzeren voorwerpen geborgen, die op hun archeologische waarde zijn beoordeeld. Dit betrof uitsluitend objecten uit de laatste tot anderhalve eeuw, waaronder veel onderdelen van landbouwvoertuigen en -werktuigen.Er zijn geen explosieven uit de Tweede Wereldoorlog aangetroffen, de enige relevante vondst op dit gebied betreft een granaatscherf. Het tweede deel van het onderzoek bestond uit een opgraving van het gebied waar in de nabije toekomst het clubgebouw gebouwd gaat worden en van een deel van het omringende gebied waar onder meer een fietsenstalling en een terras worden gerealiseerd. Binnen een oppervlak van circa 900 m2 zijn, direct grenzend aan de zuidzijde van de natuurgrasvelden waar eerder de archeologische begeleiding had plaatsgevonden, grondsporen en vondsten uit meerdere perioden aangetroffen. De oudste resten bestaan uit enkele niet exact te dateren prehistorische vuursteen afslagen en een tiental fragmenten klok- en potbekeraardewerk uit de tweede helft van het laatneolithicum (ca. 2400-2000 voor Chr.). Hoewel absolute dateringen ontbreken, kunnen twee paalkuilen en een kuil op grond van hun sterk uitgespoelde, lichte vulling en vervaagde contouren, mogelijk eveneens tot de klokbekerperiode worden gerekend. Deze combinatie van vondsten en sporen wijst op nederzettingsactiviteiten in de oostelijke helft van het opgegraven gebied. Als laatste heeft begeleiding plaatsgevonden van de aanleg van een dassentunnel, riool en persriool. Hierbij zijn enkele verspreid gelegen sporen uit de prehistorie en de middeleeuwen en een muur uit de 19e of 20e eeuw. De ligging van deze muur komt overeen met de locatie van een klein gebouw dat zichtbaar is op een historische kaart uit 1844. Omdat de dassentunnel uiteindelijk minder diep werd uitgegraven dan oorspronkelijk gepland konden hier geen waarnemingen worden gedaan.