Bij het archeologisch onderzoek in het plangebied Lateraalkanaal West, Zuidelijk bekken (gemeente Maasgouw) zijn de diverse werkzaamheden pro-actief, actief en reactief begeleid. De resultaten komen goed overeen met het proefsleuvenonderzoek, dat in 2004 is uitgevoerd. Daar was in elke put archeologie aangetroffen, maar kon slechts één duidelijke vindplaats vastgesteld worden: een nederzettingsterrein uit de Vroege en Midden-IJzertijd. In de overige putten betrof het vooral losse aardewerk- en vuursteenvondsten.Ook het fysisch geografisch onderzoek past prima binnen de resultaten van het vooronderzoek. Het onderzoeksgebied ligt in de riviervlakte van de Holocene Maas. Vanaf het vroeg Holoceen heeft de Maas zich ingesneden in het vlechtende rivierterras uit het Jonge Dryas. De meanderende rivier heeft zich meerdere malen verlegd en daardoor ook oudere meanders opgeruimd. De aangetroffen lagen van meandergordels komen overeen met de ligging zoals gepresenteerd door Schorn. De Holocene riviervlakte werd bewoonbaar toen de actieve meanders van de rivier meer naar het oosten waren verlegd. Op basis van de eindfasedateringen van de meandergordels op basis van palynologische gegevens uit het vooronderzoek is dit vanaf de Late Bronstijd. Op basis van de resultaten van het aardewerk in het huidige onderzoek is bewoning mogelijk vanaf de Vroege IJzertijd. De vondstlaag in een drassige zone laat zien dat men in de Midden-IJzertijd moeite had om het gebied droog en begaanbaar te houden.Langs het Lateraalkanaal is een vindplaats uit de Vroege tot Midden-IJzertijd aangetroffen, die aansluit op de nederzettingssporen uit het vooronderzoek. Het gaat om enkele bijgebouwen, kuilen en een waterput . In de gebouwtjes vonden ambachtelijke activiteiten plaats. Tijdens het vooronderzoek was er al een oven aangetroffen, waarvan de wanden en bodem waren bekleed met aardewerk. De grijze leemvulling bevatte voorts brokken verbrande klei, houtskool en IJzertijdaardewerk. Het IJzertijdaardewerk dat de wand bekleedde, bestond uit grote misbaksels.Het is niet geheel duidelijk om wat voor soort oven het gaat. De oven is in verband gebracht met de productie van aardewerk, vanwege de vondst van een klopsteen/stamper van natuursteen met mogelijk aankoeksel van keramiek.Tijdens het onderhavig onderzoek zijn smeltkroesjes, slakmateriaal en ovenwandfragmenten gevonden in kuilen, die in of bij een klein gebouwtje lagen. Vermoedelijk was dit een (tijdeljke) werkplaats van een smid. Er werd zowel ijzer gesmeed als brons gegoten. IJzer en brons werden waarschijnlijk in dezelfde periode bewerkt, mogelijk in dezelfde (smeed-)haard en door dezelfde persoon. Het afval uit de smeedhaard en de niet meer te gebruiken smeltkroesjes werden in de kuilen bij de werkplaats gestort.Er is discussie over de datering van de smeltkroesjes en het slakmateriaal. Op grond van het vondstmateriaal in de afvalkuilen, worden de smeltkroesjes en slak in de Midden-IJzertijd gedateerd. Dit komt niet met de morfologie van de kroesjes overeen. Deze lijken het meest op de zogenaamde integral lidded crucibles, die voornamelijk uit de Vroege Middeleeuwen (5e-7e eeuw) bekend zijn. Ook de wanddikte en mogelijk gelaagde opbouw van de kroesjes wijzen meer op de Romeinse tijd en later. Er is echter geen enkele aanwijzing voor aanwezigheid van bewoning uit de Romeinse tijd en/of Vroege Middeleeuwen in de directe omgeving. Slechts twee verweerde scherven bij de kade Beegden Noord-Oost zijn in de Vroege Middeleeuwen te dateren. Ook het vooronderzoek heeft nauwelijks archeologische waarden uit deze periode opgeleverd.

Metaalbewerking langs de Maas

Date Submitted: 2015-02-05