In opdracht van Krepton Warmond BV heeft archeologisch onderzoeksbureau IDDS Archeologie van 19 oktober tot en met 1 november 2016 een opgraving uitgevoerd op het jachthaventerrein Fort Marina in Warmond, gemeente Teylingen. De aanleiding voor dit onderzoek is de geplande nieuwbouw in het plangebied.Voorafgaand aan de opgraving zijn binnen het plangebied in verschillende fasen proefsleuven onderzocht. Het proefsleuvenonderzoek op de locatie van de opgraving vond plaats in augustus 2016 en hierbij werd één proefsleuf (WP3) onderzocht. Hierin werden sporen en vondsten uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd aangetroffen. De vindplaats (vindplaats 1) is behoudenswaardig geacht en er is vervolgonderzoek in de vorm van een opgraving geadviseerd (Meijer 2016). Het bevoegd gezag heeft dit advies overgenomen.In totaal is tijdens de opgraving een oppervlakte van ca. 750 m2 onderzocht. Binnen deze zone zijn de verwachte sporen van vindplaats 1 aangetroffen. Ten behoeve van de nieuwe inrichting van het plangebied, is de bodem tot minimaal 0,9 m –NAP geroerd en plaatselijk tot maximaal 2 m –NAP.De resultaten van de opgraving wijzen erop dat het gebied vanaf de IJzertijd activiteit heeft gekend.Mogelijk dat één greppeltje uit de IJzertijd stamt, maar dit is niet met zekerheid te zeggen. Het is wel duidelijk dat het onderzoeksgebied in gebruik is vanaf de Middeleeuwen (vanaf ca. 1000 na Chr.). In deze periode is een perceleringssysteem aangelegd, wat vermoedelijk na de St. Thomasvloed (1165) in onbruik is geraakt.In de Late Middeleeuwen wordt de eerste bebouwing opgericht in het onderzoeksgebied. Het gaat vermoedelijk om een houten boerderij, de voorganger van de opgegraven stenen variant. De eerste verstening van dit gebouw is de aanleg van een stenen kamer aan het woonhuis in het midden van de 16e eeuw. Dit is een halfverdiepte kelder met een opkamer en een zolder. De stenen kamer zorgde voor een koele werk- en opslagruimte en was het gevolg van de groeiende zuivelproductie in deze regio.In de 17e eeuw werd vervolgens ook het huis opgetrokken in steen en de kelder vergroot. De boerderij was nog altijd uitgerust voor de productie en verwerking van melk. De bewoners waren vermoedelijk niet erg vermogend, want het duurde een tijd voor ook de stal in baksteen werd opgetrokken. Dit is in de 18e eeuw wel het geval, om vervolgens in het begin van de 19e eeuw alweer te worden gesloopt. De boerderij wordt herbouwd op hetzelfde grondvlak en dit is de bebouwing zoals aangegeven op de Kadastrale Minuut uit het begin van de 19e eeuw. Begin 20e eeuw wordt deze boerderij opnieuw gesloopt en de nieuwbouw wordt meer aan de weg gerealiseerd, net buiten het plangebied. Het woonhuis van deze boerderij staat nog steeds en wordt ’t Fort genoemd