In 2014 heeft IDDS Archeologie een archeologische opgraving uitgevoerd op de locatie Vlietstede in Rijnsburg, gemeente Katwijk. De aanleiding voor dit onderzoek was de geplande nieuwbouw in de vorm van een verzorgingstehuis. Uit een herinterpretatie van de resultaten van een waarneming door de ROB in 1959 en een karterend booronderzoek in 2013 was gebleken dat op het terrein een restant werd verwacht van de gracht van de ringwalburg van Rijnsburg. De ringwalburg wordt op basis van historische bronnen gedateerd tussen het einde van de 9e en het midden van de 11e eeuw.Tijdens de opgraving is de gracht van de voormalige ringwalburg inderdaad aangetroffen. De opgraving heeft echter geen vondstmateriaal opgeleverd dat in de 9e eeuw te dateren valt. Het meeste materiaal uit de bodem van de gracht kan niet nader worden gedateerd dan 10e tot 12e eeuw. Dit was ook het geval bij de waarneming in 1959. Of dit betekent dat aan de gracht, en wellicht aan de ringwalburg, een jongere ouderdom moet worden toegekend dan eind 9e eeuw is op basis van de beperkte resultaten van de opgraving niet te bepalen. Wellicht werd de gracht gedurende de gebruiksperiode van de burg schoongehouden of uitgebaggerd en is het materiaal pas toen de burg zijn functie verloor, vermoedelijk halverwege de 11e eeuw, in de gracht terecht gekomen.Op het voormalige binnenterrein van de ringwalburg zijn sporen aangetroffen, maar geen daarvan zijn met zekerheid binnen de gebruiksperiode van de burg te plaatsen. Er zijn geen aanwijzingen dat binnen het plangebied bewoning plaatsvond. Wellicht hebben we te maken met een zone binnen de omgrachting waar geen gebouwen stonden, maar erfactiviteiten of iets dergelijks plaatsvonden. Dat het plangebied een relatief laaggelegen zone was, zou ook een verklaring kunnen zijn voor waarom het onderzoek geen indicaties heeft opgeleverd dat er ooit sprake is geweest van bewoning. Ook nadat de gracht haar functie verloor en (gedeeltelijk) werd gedempt, bleef dit een laagte in het landschap. Nog tot in de Nieuwe tijd zijn er greppels en sloten aangelegd met een oriëntatie gelijk aan die van de voormalige gracht.Het meest opvallende spoor dat tijdens de opgraving is aangetroffen is een tonput. Deze bevatte aardewerk uit de 10e-12e eeuw, maar ook een grote hoeveelheid bouwmateriaal dat (in ieder geval deels) in de Romeinse tijd kan worden gedateerd. Mogelijk was in de omgeving van het plangebied sprake van een gebouw uit hergebruikt Romeins bouwmateriaal dat in de 10e-12e eeuw of kort daarna is afgebroken, waarna het materiaal in de tonput en de vulling van de gracht is terechtgekomen. Om wat voor gebouw het dan zou zijn gegaan, is niet bekend.Op een dieper niveau zijn in het plangebied resten aangetroffen van een greppelcomplex in een duinlandschap. Dit niveau heeft geen vondsten opgeleverd waardoor de datering van het complex onbekend is. Op basis van de stratigrafie en onderzoeken uit de omgeving wordt het complex zeer voorzichtig in de Late Bronstijd geplaatst. Ook in deze periode lag het plangebied reeds in en op de overgang naar een laaggelegen zone.