Door All-Archeo bvba is een groot aantal houtvondsten van het archeologisch onderzoek Antwerpen – Oever aangeleverd voor waardering en dendrochronologisch onderzoek. Voor de circa 200 vondsten ging het voor het grootste deel om eik (Quercus sp.) en een niet nader gedetermineerde loofhoutsoort. Daarnaast zijn er incidentele andere houtsoorten zoals beuk (Fagus sylvatica L.), iep (Ulmus sp. L.) en grove den (Pinus sylvestris L.) aangetroffen. Deze determinaties zijn aan de hand van kenmerken die met het blote oog zichtbaar zijn. Er kunnen meer houtsoorten tussen schuil gaan. Uit de eiken vondsten zijn twee contexten aangewezen voor dendrochronologisch onderzoek; een 14e-eeuwse beschoeiing (S33) waar twee planken uit afkomstig zijn en een tonput (S75) waarvoor 16 duigen onderzocht zijn. Voor de beschoeiing kan alleen MH90 gedateerd worden. De laatste jaarring valt in 1281. Er is geen spinthout of wankant aanwezig, waardoor geen afgebakend kapinterval vastgesteld kan worden, maar een 14e-eeuwse ouderdom lijkt waarschijnlijk. Uit de tonput kunnen 15 van de 16 duigen gedateerd worden. Deze zijn ofwel onderling gedateerd, ofwel direct met een referentiecurve. Hoewel het signaal niet zo homogeen is als van een ton verwacht mag worden, kan een middelcurve (24.009.M01) samengesteld worden waarin 13 duigen opgenomen zijn. Alleen de onregelmatig gegroeide MH279 kon niet gedateerd worden. Op MH286 zijn enkele spinthoutringen aanwezig. Aan de hand hiervan kan een kapinterval rond 1423 geschat worden.