De geïnterviewde is geboren op 12 december 1926 in Rotterdam. Hij is net als zijn broer doof. Zijn ouders zijn horend.In 1944 werden hij, zijn broer en zijn vader opgepakt door de Duitsers, en ze werden met vele anderen in een goederenwagen naar Duitsland vervoerd. Na vier dagen werd er onderweg in Putten gestopt. De mensen konden daar in een kerk eten en drinken, dat was verzorgd door het rode kruis. De geïnterviewde gaf steeds aan dat hij doof was. Een dokter van het Rode Kruis merkte dat ook op en zei dat ze, hij en zijn broer, daarom weer naar huis konden, maar de SS'ers negeerden dit.Uiteindelijk zag de geïnterviewde vanuit de trein een concentratiekamp.Midden in de nacht werden ze aan het werk gezet bij een spoorweg. Daar waren al minstens duizend anderen aan het werk. Hij werd steeds op andere plaatsen in Duitsland te werk gesteld. Het was heel zwaar werk, hij moest 's nachts ook doorwerken en een deel van de tijd was het 25 graden onder nul geweest. Hij kreeg zo weinig te eten dat hij steeds moest bedelen voor eten.Op 10 april werden ze door de Amerikanen bevrijd. Hij en zijn broer werden naar Limburg gebracht. Vanwege de Hongerwinter konden ze nog niet terug naar Rotterdam. Via brieven wist hij dat zijn ouders nog leefden.Later is hij met zijn broer terug gegaan naar Duitsland. Ze hebben de plaatsen waar ze zijn geweest opnieuw bezocht en vrienden van toen opgezocht.De geïnterviewde vond het echt een wonder dat hij de oorlog overleefd heeft. Nu probeert hij het echt achter zich te laten, hij denkt er niet teveel aan terug.
Date Submitted: 2009-06-02
Toen het dove Joodse meisje Anna in Auschwitz arriveerde, droeg ze een bordje waarop stond dat ze doofstom was. Een Joodse gevangene, die als kampbewaker werkte, waarschuwde haar het bordje direct weg te gooien. Pas na aandringen deed Anna het. Het redde haar leven. Als de nazi's hadden geweten dat zij niet alleen Joods maar ook doof was, was zij, net zoals haar dove neefje direct na aankomst in het kamp vermoord.De documentaire ´Anna's Stille Strijd´ vertelt het bijzondere verhaal van Anna, die Auschwitz overleefde door haar doofheid verborgen te houden. Haar nicht Jettie had een prominente rol in het verbergen van de doofheid van Anna door altijd dicht bij haar te blijven. Willy Lindwer maakte de documentaire samen met Tom Linszen, een jonge dove filmmaker die zich verdiept in het lot van dove Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de film vertelt Anna aan Tom haar levensgeschiedenis in gebarentaal: hoe een doof Joods meisje voor de Tweede Wereldoorlog opgroeide en hoe zij als een jonge dove vrouw de gebeurtenissen voorafgaand aan en tijdens de oorlog heeft ervaren en verwerkt. De documentaire won in 2009 de publieksprijs van het Filmfestival Rochester en de hoofdprijs op het Toronto Deaf Film Festival.Willy Lindwer interviewde met behulp van een doventolk ook andere dove Joodse Nederlanders die ternauwernood de oorlog overleefden.
