De oudste sporen die bij de opgraving zijn gevonden, dateren uit de Bronstijd. Het gaat om diverse greppels en kuilen. De sporendichtheid is vrij hoog, wat er mogelijk op wijst dat het terrein zich in of in de buurt van een nederzetting bevindt. Sporen die met enige zekerheid aan een boerderij kunnen worden gekoppeld, zijn niet aanwezig.Gedurende de Romeinse tijd en een groot deel van de Middeleeuwen was het gebied onbewoond.De omgeving is waarschijnlijk in de 12de eeuw ontgonnen door sloten te graven. Binnen het plangebied zijn maar liefst zeven sloten gevonden. Onduidelijk is of zij allemaal gelijktijdig hebben bestaan. Aangenomen wordt dat het dorpslint van Hem, waarvan het plangebied in feite onderdeel is, in deze periode is ontstaan. Dit klopt goed met de archeologische resultaten: de bovengenoemde sloten zijn in de 12de eeuw gedempt, waarna het terrein is opgehoogd. Het is waarschijnlijk dat direct na de ophoging een huis is gebouwd op het perceel en dat de bewoning vervolgens continu is geweest tot de bouw van de stolpboerderij. Van de bebouwing uit deze periode is niets teruggevonden. Dit komt deels doordat de huizen nauwelijks waren gefundeerd, waardoor zij weinig tot geen sporen achterlaten in de bodem.Voor het plangebied speelt echter ook mee dat de bovengrond sterk is verstoord bij sloop- en saneringswerkzaamheden in 2016. Het ondiepe bodemarchief is hierdoor verdwenen. Diepere sporen zijn wel teruggevonden, namelijk kuilen en een waterput uit de eerste helft van de 14de eeuw. Vondstmateriaal uit de 13de tot en met 15de eeuw is nauwelijks aangetroffen.Uit de tweede helft van de 16de eeuw dateren een bakstenen waterput en diverse kuilen.Op zeker moment is op het perceel een stolpboerderij gebouwd. Deze boerderij is pas in 1965 afgebroken.Op basis van het archeologisch onderzoek kan worden verondersteld dat de boerderij in de eerste helft van de 17de eeuw is gebouwd.Bij de opgraving zijn diverse sporen van de boerderij teruggevonden, namelijk delen van de voor-, zij- en achtergevel, twee vierkantpoeren, twee funderingen van haarden, twee waterputten, een grote kelder aan de voorkant van de boerderij en drie kleinere kelders aan de achterkant. Veel funderingen van de boerderij bleken niet meer aanwezig in de grond. Zij zijn weggebroken bij de sloop van de boerderij in 1965 of verdwenen bij sloop- en saneringswerkzaamheden in 2016.

West-Friese Archeologische Rapporten 119