Nico ZwangNico is met zijn broer meegenomen. Ze zijn beiden door hun moeder voorzien van een deken, bestek en een kroes. In stadion Feijenoord hebben ze de nacht doorgebracht. Nico’s broer had het daar erg benauwd vanwege astmatische bronchitis. De volgende dag, op weg naar de schepen waarin ze verder vervoerd zouden worden, kwam de colonne langs het ouderlijk huis. Nico pakte de bagage van zijn broer die gewoon uit de rij was gestapt en zich in de gang van het huis had verborgen.Via Vreeswijk, waar een vluchteling werd neergschoten, kwamen ze in Amsterdam en vandaar in Kampen, alwaar ze in een trein richting Duitsland werden gezet. In Hannover werd Nico met een groep geselecteerd om bunkers te bouwen. Vanuit Sarstedt zagen ze de bombardementen op die stad.Nico meldde zich ziek en terwijl zijn maten gingen werken, ging Nico eten bedelen bij de boeren in de streek. Zonder ook maar een Canadees gezien te hebben, bleek dat het gebied bevrijd was. Met twee maten stal Nico wat fietsen en met een geïmproviseerd Nederlands vlaggetje op de rug vertrokken ze richting huis. In Winterswijk werden ze opgevangen door de Binnenlandse Strijdkrachten.Nico heeft nooit gedacht aan onderduiken tijdens de razzia. Hij wist niet dat dit alles zou gebeuren. Er waren al eerder groepen mannen opgepakt om kortstondig te werken aan verdedigingswerken in de buurt van Rotterdam.
SAMENVATTING VAN HET ONDERWERP. Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daarop volgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden.De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits Nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’.Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk".
Nico ZwangNico was taken along with his brother. They were both provided with a blanket, cutlery and a mug by their mother. They spent the night in the Feyenoord stadium. Nico's brother was very short of breath there due to asthmatic bronchitis. The next day, on the way to the ships in which they would be transported further, the convoy passed the parental home. Nico took the luggage of his brother who had simply stepped out of the line and hidden in the hallway of the house.Via Vreeswijk, where a refugee was shot, they arrived in Amsterdam and from there in Kampen, where they were put on a train to Germany. In Hannover, Nico was selected with a group to build bunkers. From Sarstedt they saw the bombing of that city.Nico reported sick and while his mates went to work, Nico went begging food from the farmers in the area. Without having seen a single Canadian, it turned out that the area had been liberated. Nico and two mates stole some bikes and with an improvised Dutch flag on their backs they left for home. In Winterswijk they were received by the Dutch Resistance.Nico never thought about going into hiding during the raid. He didn't know that all this would happen. Groups of men had already been arrested earlier to work briefly on defences near Rotterdam.
SUMMARY OF THE SUBJECT. On the evening of 9 November 1944, a cordon was placed around Rotterdam and Schiedam by the German army. All important bridges and strategic points were closed off, trams were no longer running and telephone traffic was blocked. On the following two days, more than 52,000 Rotterdammers and Schiedammers between the ages of seventeen and forty were arrested and taken to Germany to perform forced labour there, often in appalling conditions.
The Rotterdam Raid was one of the largest manhunts that the German National Socialist regime ever conducted. The resistance newspaper Vrij Nederland reacted with shock, writing on 14 December 1944: ‘Fifty thousand Dutch men let themselves be led away like sheep and just as many women watch as their husbands and sons are led defenceless to Hitler’s slaughterhouse’.
The project Journey of the Razzia is based on filmed testimonies of men who experienced the raid and the subsequent journey, to fill a gap in the historiography and to provide insight into the events based on the theme "Maneuverability of an individual in a society under pressure”.
Nico ZwangNico ist mit seinem Bruder mitgenommen. Beide bekamen von ihrer Mutter eine Decke, Besteck und einen Becher. Sie verbrachten die Nacht im Feyenoord-Stadion. Nicos Bruder litt dort aufgrund einer asthmatischen Bronchitis unter starker Atemnot. Am nächsten Tag passierte der Konvoi auf dem Weg zu den Weitertransportschiffen das Elternhaus. Nico schnappte sich das Gepäck seines Bruders, der einfach aus der Reihe getreten war und sich im Flur des Hauses versteckt hatte.Über Vreeswijk, wo ein Flüchtling erschossen wurde, gelangten sie nach Amsterdam und von dort nach Kampen, wo sie in einen Zug nach Deutschland verfrachtet wurden. In Hannover wurde Nico mit einer Gruppe ausgewählt, Bunker zu bauen. Von Sarstedt aus sahen sie die Bombardierung dieser Stadt.Nico meldete sich krank und während seine Kameraden zur Arbeit gingen, bettelte Nico bei den Bauern in der Gegend um Essen. Ohne einen einzigen Kanadier zu sehen, stellte sich heraus, dass das Gebiet befreit worden war. Nico und zwei Freunde stahlen ein paar Fahrräder und machten sich mit einer improvisierten niederländischen Flagge auf dem Rücken auf den Heimweg. In Winterswijk wurden sie von der Heimwehr aufgenommen.Nico dachte nie daran, während des Überfalls unterzutauchen. Er wusste nicht, dass das alles passieren würde. Zuvor waren bereits Gruppen von Männern wegen kurzfristiger Arbeiten an Verteidigungsanlagen in der Nähe von Rotterdam festgenommen worden.
ZUSAMMENFASSUNG THEMA. Am Abend des 9. November 1944 errichtete die deutsche Armee eine Sperre um Rotterdam und Schiedam. Alle wichtigen Brücken und strategischen Punkte wurden abgesperrt, Straßenbahnen fuhren nicht mehr und der Telefonverkehr war unterbrochen. An den beiden folgenden Tagen wurden über 52.000 Einwohner Rotterdams und Schiedams im Alter zwischen 17 und 40 Jahren festgenommen und nach Deutschland verschleppt, um dort unter oft entsetzlichen Bedingungen Zwangsarbeit zu verrichten.
Die Razzia in Rotterdam war eine der größten Menschenjagden, die das nationalsozialistische Regime in Deutschland jemals durchgeführt hat. Die Widerstandszeitung Vrij Nederland reagierte schockiert und schrieb am 14. Dezember 1944: „Fünfzigtausend Niederländer ließen sich wie Schafe abführen und ebenso viele Frauen mussten zusehen, wie ihre Männer und Söhne wehrlos zu Hitlers Schlachthaus geführt wurden.“. Das Projekt „Journey of the Razzia“ basiert auf gefilmten Zeugenaussagen von Männern, die die Razzia und die anschließende Reise miterlebt haben, um eine Lücke in der Geschichtsschreibung zu schließen und unter dem Thema „Der Handlungsspielraum eines Individuums in einer Gesellschaft unter Druck“ Einblicke in die Ereignisse zu geben.
Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daaropvolgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden. De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’.Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk".De getuigenissen in Reis van de Razzia zijn gedaan door mannen die nu gemiddeld 87 jaar oud zijn en indertijd, eind 1944, tussen de 17 en 21 jaar oud waren. In de getuigenissen van deze jongens valt te horen wat hun overkomen is tijdens de oorlogsjaren en wat hun handelingsruimte was ten tijde van de razzia. Maar ook hoe de ervaring van de reis van de razzia, naar Duitsland en Oost-Nederland, hun verzelfstandiging in de hand heeft gewerkt.Na de bevrijding pakten de jongens de draad weer op, in een groot aantal gevallen nog onderbroken door de politionele acties in Indonesië. Maar uiteindelijk kregen ze een eigen leven, een eigen gezin, in een Nederland dat volop in het teken stond van de wederopbouw.Het project bestaat uit 76 interviews. Ieder interview is beschikbaar als afzonderlijke dataset met een eigen Persistent Identifier. Iedere dataset is als volgt opgebouwd: Bestand .docx-bestand is de transcriptie in Word. Bestand _3, indien aanwezig, bevat een beschrijving van de route die geïnterviewde heeft afgelegd.* Soms heeft de geïnterviewde aanvullende informatie, zoals foto's of een (eerder geschreven) verslag, beschikbaar gesteld. Deze informatie is dan opgenomen als _data en/of _fotobestand in de desbetreffende dataset. De inhoud wordt beschreven in het opmerkingenveld van de dataset.
