Het aanvullend archeologisch onderzoek te Breda Brederostraat heeft twee uiteenlopende resultaten opgeleverd.Enerzijds zijn de in het inventariserend veldonderzoek genoemde verwachtingen voor het plangebied niet verder ingelost. Het terrein was in het noorden in grote mate verstoord door het bouwen en slopen van de gebouwen. In het zuiden was het terrein leeg van archeologische contexten, ondanks het hoge potentieel door de aanwezigheid van een gedeeltelijk intact esdek.Anderzijds is in het noorden wel een grotendeels intact profiel aangelegd door de Lage Weg. Hierdoor is een gedetailleerd beeld verkregen van het gebruik van de weg doorheen de tijd. De locatie van de weg is gekozen op basis van de aanwezigheid van een lokale verhoging in het landschap. Deze verhoging is in de loop der tijd verder verhoogd om een droge doorsteek te vormen door het moerige landschap eromheen. Door jaren lange aanvoer van heideplaggen is zo een wegdijk ontstaan. Deze heideplaggen zijn vermoedelijk afkomstig van een dekzandrug in de buurt en zijn in de tweede helft van de 13" eeuw gestoken. De oorsprong van de Lage Weg situeert zich dan ook in deze periode.Hierna is de weg verschillende malen opgehoogd en later opgenomen in een verharde versie die, op basis van het vondstmateriaal ten vroegste in de 18" eeuw dateert. Het is pas sinds de verharding dat er sprake is van de Lage Weg. Voorheen was de weg gekend als de Molenstraat. De relatie van de weg met de onmiddellijke omgeving is niet te achterhalen door de talrijke verstoringen en de begrenzing van het plangebied.
