Tijdens het veldwerk zijn op de uitlopers van de oost-west georiënteerde dekzandrug vier archeologische vindplaatsen aangetroffen: · Vindplaats 1 - complex 1 (werkput 1): een gebouw, schuur c.q. werkplaats uit de Middeleeuwen, een waterput en een waterkuil uit de Middeleeuwen.· Vindplaats 1 - complex 2 (werkput 1 en 2): spiekers, sporenclusters en twee waterputten uit de Vroege en Midden IJzertijd.· Vindplaats 2 (werkput 4): een erf uit het einde van de 19e - 20e eeuw.· Vindplaats 3 (noorden van werkput 3): een vindplaats met sporenclusters uit de Vroege- en Midden IJzertijd.· Vindplaats 4 (midden van werkput 3): een omgreppeld erf uit de Middeleeuwen.Het aangetroffen vondstmateriaal is hoofdzakelijk afkomstig van de bovengenoemde vindplaatsen en dateert dan ook uit deze periodes. Er zijn minimaal drie archeologisch relevante bewoningsperiodes te onderscheiden, namelijk de Vroege - Midden IJzertijd, de Middeleeuwen (mogelijk 9e, 10-14e eeuw) en de Nieuwe tijd (19e - 20e eeuw).De hoge verwachting volgens de gemeentelijke verwachtingskaart voor vuursteenvindplaatsen uit het Laat-Paleolithicum en Mesolithicum in het betreffende plangebied is op basis van het vooronderzoek voor de lager gelegen delen naar laag bijgesteld. Tijdens dit onderzoek zijn er geen aanwijzingen gevonden om hier van af te wijken. Uit het vooronderzoek blijkt dat voor de overige periodes binnen het plangebied gunstige voorwaarden aanwezig zijn om één of meerdere vindplaatsen aan te treffen. Waarbij op basis van de archeologische indicatoren de nadruk lag op de periode vanaf de Late Bronstijd tot en met de Middeleeuwen. Uit dit onderzoek en ander onderzoek in de omgeving kan worden gesteld dat vooral de verwachting voor resten uit de Vroege- en Midden IJzertijd en de Middeleeuwen voor de oost-west georiënteerde dekzandrug hoog is. Waarbij opvallend is dat de middeleeuwse erven zich laag op de flank/voet van de dekzandrug bevinden.Anorganisch materiaal is bewaard gebleven en de grondsporen uit de Middeleeuwen zijn goed geconserveerd. De grondsporen uit de IJzertijd zijn over het algemeen goed bewaard gebleven maar op sommige locatie is wel sprake van een sterke uitloging van deze sporen. Bij vindplaats 1 is mogelijk een deel van de top van het aanwezige sporenniveau verstoord. Organische resten zijn in de dieper gelegen grondsporen (waterputten) onder de grondwaterstand deels bewaard gebleven Het gecombineerde pollen- en macrorestenonderzoek aan de waterputten van de locatie A18-bedrijventerrein heeft waardevolle gegevens opgeleverd over de milieuomstandigheden en de voedingseconomie tijdens de IJzertijd.In de silthoudende zanden komen sterke gley-verschijnselen voor en plaatselijk is sprake van sterke ijzerverkitting en natuurlijke verstoring van onder andere grote boomvallen (met name werkput 1). In werkput 2, ter hoogte van de zuidelijke putrand van werkput 1, ligt de overgang naar de ten zuiden gelegen dekzandrug. Deze overgang is vrij abrupt op basis waarvan wordt vermoed dat mogelijk sprake is van (gedeeltelijke) afgraving.Een conclusie uit dit onderzoek is dat voor de datering van het prehistorische aardewerk niet zo zeer de mageringswijze en afwerking leidend is, maar veeleer de vorm van een exemplaar. Zo zijn in een waterput op vindplaats 1 (spoor 168) twee verschillende vormen gevonden die wat baksel en afwerking betreft sterk verschillen (vondstnummer 90 en 92). Op basis van het individueel aantreffen van één van deze vormen zou een verschil in datering kunnen volgen. Het aantreffen van beide vormen in hetzelfde spoor laat echter zien dat een verschil in magering en afwerking in dezelfde periode kan voorkomen. Dit wijst er op dat men (in deze periode) aan de fabricage van bepaalde vormen, baksels en afwerking langere tijd vast heeft gehouden naast het overnemen van nieuwe ontwikkelingen binnen het aardewerk in de regio. Hierbij valt te denken aan nieuwe trends, nieuwe generaties, verandering in behoefte en gebruik van aardewerkvormen. Het is logisch dat deze ontwikkeling niet overal gelijktijdig is verlopen.