In opdracht van Recycling Tiel heeft RAAP van 1 mei tot en met 13 juni 2018 een archeologisch proefsleuvenonderzoek uitgevoerd in het kader van het project ‘Tiel-Panovenweg 21 noordelijk deel’ in de gemeente Tiel. Dit onderzoek is noodzakelijk in verband met de voorgenomen werkzaamheden die een bedreiging kunnen vormen voor eventueel in de ondergrond aanwezige archeologische resten.Aan de Panovenweg in Tiel wordt de herontwikkeling van het voormalige Maasglas-terrein voorbereid. Een deel van de bestaande bebouwing wordt in principe gehandhaafd, maar de overige ruimte in het plangebied zal in de toekomst worden benut voor de inrichting van nieuwe bedrijfsruimte. Hoe het terrein zal worden ingericht, wat het bebouwingspercentage wordt en welke funderingswijze zal worden gehanteerd is momenteel nog niet bekend. In dit rapport wordt er daarom rekening mee gehouden dat de bouwwerkzaamheden grootschalig en diepgaand grondverzet met zich mee kunnen brengen, leidend tot verstoring van (eventueel) aanwezige archeologische vindplaatsen.Het doel van het proefsleuvenonderzoek was het vaststellen van de archeologische waarde van het terrein. Hiertoe was het noodzakelijk inzicht te krijgen in de precieze aard en omvang van de vindplaatsen. In het verlengde daarvan is in kaart gebracht wat de consequenties zijn van de onderzoeksresultaten voor de verdere planvorming in het plangebied. Zijn de archeologische vindplaatsen behoudenswaardig, en, zo ja, kunnen ze behouden blijven of dienen ze te worden opgegraven?Tijdens het onderzoek zijn verspreid over het plangebied 63 proefsleuven aangelegd met een totaal oppervlak van 6.377 m 2 . Dit komt neer op een dekkingsgraad van 2,3% van het totale plangebied.Binnen het plangebied is een tiental vindplaatsen aangetoond. Het gaat hierbij om vijf vindplaatsen die dateren van het laat neolithicum tot in de vroege bronstijd. Op en rond deze vindplaatsen zijn echter ook aanwijzingen gevonden voor activiteit in de midden bronstijd. De drie vindplaatsen uit de Romeinse tijd bestaan uit twee nederzettingsterreinen, een grafveld, een door greppels verkaveld agrarisch areaal en een restgeul. De datering hiervan loopt van de 1e eeuw voor Christus tot in de 2e of 3e eeuw na Chr. De nieuwtijdse vindplaats wordt gevormd door het erf van de boerderijd De Koelenhof. Vondstmateriaal suggereert een datering vanaf circa 1625, terwijl historische bronnen wijzen op de aanwezigheid van een huis voor ca. 1650. Aan het begin van de 20ste eeuw wordt het huis door brand verwoest en weer herbouwd. Het jongste hoofdgebouw van De Koelenhof wordt in 2013 gesloopt. Alle tien de vindplaatsen worden op grond van fysieke kwaliteit en/of inhoudelijke kwaliteit als behoudenswaardig gewaardeerd.