In opdracht van de familie De Brouwer heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau een archeologisch onderzoek uitgevoerd aan de Linderakkers 21 te Oostelbeers, gemeente Oirschot. Het onderzoek is uitgevoerd in verband met bouwplannen op de betreffende kavel. Het onderzoek bestond uit een proefsleuvenonderzoek met de mogelijkheid tot doorstart naar een kleinschalige opgraving.Gezien de dichtheid aan sporen in de proefsleuf is door het bevoegd gezag besloten om door te starten naar een kleinschalige opgraving. Het primaire doel van deze opgraving was het veilig stellen van de wetenschappelijke informatie van deze vindplaats die tijdens archeologisch vooronderzoek is aangetroffen (behoud ex situ).De opgraving heeft sporen uit de Nieuwe tijd opgeleverd, die in drie fasen kunnen worden verdeeld.Aanvankelijk, in de 16e eeuw, lag het plangebied op de grens van twee percelen of op de grens van het toenmalige cultuurlandschap en wordt doorsneden door een houtwal (fase 1). Er was een doorgang in de houtwal die diende om van het ene perceel naar het andere te komen, maar gaf wellicht ook toegang tot een erf. Bij het zadenonderzoek zijn veel resten van een schimmelsoort gevonden die in bosecosystemen groeit. Dit kan wijzen op een landschappelijke ligging van het plangebied in de 16e eeuw op de rand van het toenmalige cultuurlandschap en de woeste gronden, die nog (gedeeltelijk) uit bos bestonden.In de 17e eeuw of 18e eeuw vond de eerste zichtbare bebouwing in het plangebied plaats (fase 2). Het is onduidelijk of het gebouw een woonhuis, kleine boerderij, of ambachtswoning was.Vanwege de kleinschaligheid van het onderzoek kunnen deze vragen niet goed worden beantwoord.De houtwal werd in deze periode gedeeltelijk gedempt en verplaatst. Het gebouw werd in de 19e eeuw gesloopt (fase 3). Onbekend is of het gebouw elders op het perceel werd opgebouwd, maar het verschijnen van de eerste waterput in deze periode kan een aanwijzing zijn voor het elders opnieuw oprichten van het gebouw. Er zijn in de 19e eeuw en (vroege?) 20e eeuw nog twee waterputten in het opgegraven areaal gebouwd. Gebouwen uit de 17e-18e eeuw zijn niet vaak archeologisch onderzocht en ook off-site-patronen zoals houtwallen zijn niet vaak onderwerp van archeologisch onderzoek. Het onderzoek heeft dan ook, hoewel het kleinschalig van karakter was, resultaten opgeleverd die een aanvulling vormen op de geschiedenis vanaf de 16e eeuw van Oostelbeers.