Archeologisch onderzoeksbureau IDDS Archeologie heeft van 24 maart tot en met 7 april 2020 een opgraving uitgevoerd aan de Raadhuisstraat 2 in Naarden, gemeente Gooise Meren. De aanleiding voor dit onderzoek is de geplande herontwikkeling van het perceel. Er zal nieuwbouw worden gerealiseerd bestaande uit woningen met daaronder een stallinggarage. De onderzijde van de garagevloer komt te liggen op -0,85 m NAP (ca. 3 m –mv). Het doel van een opgraving is het documenteren van gegevens en het veiligstellen van materiaal van vindplaatsen om daarmee informatie te behouden die van belang is voor de kennisvorming over het verleden. De vraagstelling is gericht op het inzicht verschaffen in de archeologische relicten in het plangebied. Het onderzoek richt zich alleen op het bovenste niveau, te weten de resten uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd. In de Laag van Usselo zijn tijdens het vooronderzoek geen archeologische resten aangetroffen en deze laag maakt daarom geen onderdeel uit van de opgraving. Tijdens het onderzoek zijn resten van een nederzetting binnen stedelijke context aangetroffen. De vindplaats lijkt vanaf de 14e eeuw in gebruik te zijn genomen, toen het mogelijk nog een agrarische achtergrond had. Vervolgens is het binnen de contouren van de stad Naarden gekomen en is het doorlopend in gebruik geweest tot en met de 21e eeuw. Het oudste vondstmateriaal betreft steengoed uit Siegburg uit de 14e eeuw. Aardewerk dat nadrukkelijk dateert uit de eerste helft van de 14e eeuw ontbreekt echter, waardoor wordt gedacht aan een datering van de vindplaats vanaf circa 1350. De oudste sporen betreft enkele greppels, kuilen en een waterput uit de late middeleeuwen met geïmporteerd steengoed uit Siegburg en lokaal of regionaal vervaardigd roodbakkend aardewerk met spaarzaam loodglazuur. De ligging van de greppels geeft aan dat de percelering zoals weergegeven op de historische kaarten uit de 16e en 19e eeuw in deze vroege periode al is ontstaan. Van bebouwing uit deze periode zijn geen resten aangetroffen, maar mogelijk stammen de waterputten die gemaakt zijn met plaggen wel uit deze periode. Voorafgaand aan de steenbouwperiode heeft men ook nog een aantal waterputten van turfblokjes gemaakt. In de wanden van de waterputten zijn namelijk niet de kenmerkende laagjes van plaggen waargenomen. De oudste sporen van baksteen zijn twee kelders, welke lang in gebruik zijn geweest. Dit is te zien aan de diverse vernieuwingen, waarbij de laatste in de 19e eeuw lijkt te dateren. Vanaf de 17e eeuw worden ook alle muurfunderingen in baksteen opgetrokken. Onder het aardewerk uit de nieuwe tijd bevinden zich steengoed met oppervlaktebehandeling, roodbakkend aardewerk, witbakkend aardewerk, majolica, faience, faience biscuit, porselein, industrieel wit aardewerk en kleipijpen. Het glas dateert uit de 18e en 19e eeuw. Het aardewerk en glas van de opgraving betreft vooral doorsnee huishoudelijk aardewerk met veel kookgerei en tafelgerei. Toch zijn ook enige luxe (import) voorwerpen aanwezig.