Een monster van een essen plank (vnr. 47) uit een waterkuil (S53) is ingezet voor dendrochronologisch onderzoek, met als doel de ouderdom van het hout en het kapjaar van de boom zo nauwkeurig mogelijk te bepalen. De datering van de sporen ligt naar verwachting in de vroege middeleeuwen. De waterkuil is in 2023 opgegraven op de site Leiden-Snellius Westflank door Archol (Archisnr. 5309261100). Het jaarringpatroon van vnr. 47 komt niet significant overeen met gedateerde dendrochronologische data. De essen houtvondst is daarmee niet in de tijd te plaatsen op basis van de binnen de dendrochronologie gebruikte parameters.