In het plangebied aan de Hoenderweg in Ottersum is een opgraving van circa 2,3 hectare uitgevoerd. Dit gebied bevindt zich aan de rand van de Niers waar onder fluviatiele omstandigheden leemachtige afzettingen zijn afgezet. In het onderzochte gebied bevinden zich enkele hoger gelegen ruggen of duinen die zijn ontstaan door verstuivingen van rivierzand. Deze zijn gevormd in de Jonge-Dryas, aan het einde van het Laat-Weichselien (11.000 - 10.000 BP). De rest van het landschap behoort tot een vlakte.De oudste vondsten die in dit landschap zijn waargenomen dateren uit het Midden- of Laat-Neolithicum. Onder andere een vuurstenen bijl, spitsklingen en fragmenten van maalstenen zijn in deze periode vervaardigd en achtergelaten in het plangebied. Er zijn geen bewoningssporen uit deze periode aangetroffen, waardoor dan ook gedacht kan worden dat deze vondsten zijn verloren of gedumpt buiten de nederzetting. Een vergelijkbaar beeld is er van de oudste sporen uit de Bronstijd-IJzertijd. Deze bevinden zich zeer verspreid in het opgravingsvlak en wijzen niet direct op bewoning; dit kunnen ook off-site sporen zijn. In de sporen zijn onder andere vuurstenen objecten en handgevormd aardewerk aangetroffen.In de Late-IJzertijd - Romeinse tijd en de Middeleeuwen bevond het plangebied zich buiten een nederzetting en in of nabij een bebost gebied. De aanwezigheid van een tiental houtskoolmeilers zijn hier getuigen van. De houtskoolmeilers uit de Late-IJzertijd – Romeinse tijd hebben een typische rechthoekige vorm terwijl de middeleeuwse meilers juist rond zijn. Uit de sporen blijkt dat er een á twee keer is gestookt voor de houtskoolproductie per meiler. Door de hitte zijn de randen van de kuilen verbrand dat zich uit in een oranje hardere leemlaag. Er is met name stamhout van meerdere lokale bomen gebruikt voor het produceren van de houtskool. Dat het merendeel eikenhout betreft en slechts een aantal kleine fragmenten van twee andere houtsoorten is een typisch spectrum voor een meiler.Het onderzoek was met name gericht op het legerkamp van Overste Ferens uit juni-augustus 1641, dat ook bij het aangrenzende oostelijke gebied deels is opgegraven. Het legerkamp was onderdeel van de circumvallatielinie die rondom Genneperhuis was aangelegd. Deze linie was 15 kilometer lang en bestond uit een systeem van aarden wallen en dubbele greppels. Aan de linie waren meerdere legerkampen gevestigd, waaronder het onderhavige dat slechts één maand in gebruik is geweest. De sporen bevinden zich direct onder de bouwvoor, wat een enorm nadeel is voor de conservering. Door het agrarische gebruik zijn de sporen afgetopt en aangetast, waardoor slechts enkele centimeters van de sporen bewaard zijn gebleven. Desondanks is er een inzicht gekregen op de aangelegde structuren en de materiele cultuur van het leger binnen zo’n kamp. In totaal zijn er 74 sporen aangetroffen die met zekerheid tot het kamp kunnen worden toegeschreven. 22 hiervan zijn haardkuilen met variërende groottes en dieptes. Het vondstmateriaal in de haardkuilen laten zien dat deze werden gebruikt als warmtebron en vrijetijdsverdrijf nabij de soldaten hun tenten. Verder werden ze ook gebruikt voor het koken van hun maaltijd, wat met name zal hebben bestaan uit granen en vlees. Bij het onderhavige deel van het kamp Overste Ferens bevinden de haardkuilen zich geclusterd bij elkaar en vormen daarbinnen rijen die zowel noord-zuid als west-oost georiënteerd zijn. Een strakke indeling zoals bekend van de kaarten en prenten is echter niet te herkennen.Naast de haardkuilen, behoort het overgrote deel van de sporen uit 1641 tot kuilen die variëren van vorm, diepte en vulling. Tussen de kuilen bevindt zich een stookplaats of veldoven dat zich kenmerkt door het bakstenen vloertje. De functie van de overige kuilen is moeilijk te bepalen aangezien de vullingen of vorm geen aanwijzingen geven hierover. Het materiaal noch het specialistisch onderzoek geven aanleidingen tot de functie hiervan. Op basis van de hoeveelheid vondstmateriaal lijken de kuilen in ieder geval een (secundaire) functie als afvalkuil te hebben. Het afval in de kuilen zou wellicht de verschillende standen in rangen kunnen aangeven. Dit is gebaseerd op de aanwezigheid van simpel alledaagse gebruiksvoorwerpen en afvalresten van voedsel in de kuilen, maar ook van luxer waar zoals glazen drinkglazen en importproducten zoals de mosselen. De mosselen zijn gevonden nabij een cluster paalkuilen uit 1641 waarin een gebouw kan worden gereconstrueerd. Vanwege het feit dat de gewone soldaat in tenten verbleven, zal dit gebouw gediend kunnen hebben voor hogere functies en dus ook als officiersgebouw geinterpreteerd kunnen worden. Binnen het kamp bevond zich in ieder geval één smid waarvan de werkplaats met stookplaats is aangetroffen.Tot de vondsten van het legerkamp/uit deze periode behoren dagelijkse gebruiksvoorwerpen zoals kookgerei en persoonlijke bezittingen zoals de pijpen. Daarnaast zijn er verschillende voorwerpen gevonden die kunnen worden toegeschreven aan het leger, zoals een vuurstenen vuurketser, loden kogels en fragmenten van mortiergranaten. Verder zijn er ook nog kledingaccessoires waaronder knopen met bloemmotief, schoen- en riemgespen aangetroffen. Deze behoren grotendeels tot de ‘gewone’ soldaat. Tot de hogere rangen zullen sowieso de griffel, één sierlijke knoop van zilver en de lakzegel behoren. Deze voorwerpen geven allen een inzicht op het leven in juni-augustus 1641 binnen het legerkamp Overste Ferens.Nadat het legerkamp is geslecht is het gebied weer in agrarisch gebruik genomen. In de noordwestelijke hoek liep in de zuidwest-noordoost richting een onverharde weg van 1842 tot 1965. De weg bestond uit een dik grindpakket waarin karrensporen zijn gevormd.