Het betreft een overslibde terp uit de Romeinse tijd en vroege middeleeuwen, die in 2014 voor een deel is opgegraven. De site bevindt zich in het voormalige veengebied dat vanaf het einde van de ijzertijd geregeld onderwater liep tijdens extreem hoogwater (stormvloeden). Tijdens de opgravingen zijn geologische / archeolandschappelijk opnamen verricht naar de afdekkende sedimentlagen die in de profielwanden van de archeologische werkputten ontsloten waren. Uit het onderzoek kwam naar voren dat het veenrandgebied bij de site Sneek-Harinxmaland pas regelmatig onderwater kwam te staan bij extreem hoogwater (stormvloeden) vanaf de 2e eeuw n. Chr. In de midden-Romeinse tijd werd de site verlaten en werden de randen van de veenterp overslibd met een humeuze / venige klei (het Tinga complex). In de r en of 8e eeuw n. Chr. vonden er weer activiteiten plaats op de deze locatie. Daarna werd deze plek wederom verlaten en raakte hij overslibd. Het gebied veranderde in een waddengebied dat met iedere vloedperiode onderwater liep. De stijging van het gemiddeld hoogwater met vele decimeters is toe te schrijven aan de vergroting van de getijdenrange in het achterland van het Middelzeesysteem. Deze sterke toename van de mariene invloed werd veroorzaakt door de grootschalige antropogene ontginningen in de vroege Middeleeuwen. Door drainage van het veen daalde het bodemoppervlak, werd het kombergingsgebied van de Middelzee groter, waardoor ook de geulen groter werden en de getijdenrange in het achterland van het systeem kon toenemen. Aan dit proces kwam een einde toen het gebied in de late middeleeuwen werd ingedijkt en daarmee afgesloten van de zee.