ADC ArcheoProjecten heeft een archeologisch onderzoek uitgevoerd. Het onderzoek vond plaats in het kader van de geplande nieuwbouw ter hoogte van de Kozakkenkamp 33. Vooronderzoek toonde aan dat zich op deze locatie de resten van een vroegmiddeleeuwse nederzetting en ijzerovens bevonden. Uit het onderzoek bleek dat een groot deel van de bodem door de bouw en/of sloop van het voormalige schoolgebouw van de Volksuniversiteit verstoord is geraakt. Gedurende het Inventariserend onderzoek doormiddel van Proefsleuven en de Definitieve Opgraving werden er binnen het betrekkelijk kleine onderzoeksgebied ondermeer zeven zogenoemde hutkommen en een viertal slakkuilovens aangetroffen.De hutkom is een deels in de grond ingegraven structuur en de ontdekte hutkommen kunnen op basis van het aanwezige materiaal in de Vroege Middeleeuwen worden gedateerd (zie voor periodisering tabel 1.1). Het aardewerk stamt uit met name de 7e en 8e eeuw, de Merovingische tijd. Ander vondstmateriaal als de fragmenten van een weefgewicht en delen van een handmolen geven een beeld van de verschillende ambachten die in deze gebouwtjes plaatsvonden. Uit één van de hutkommen komt een zeer opvallende opaak groene glazen kraal met kleine zwarte en gele inclusies. Veel Merovingische kralen werden gemaakt met de wikkeltechniek, een techniek waarbij gesmolten glas om een verhit ijzeren staafje tot kraal wordt gewikkeld. De rondlopende wikkellijnen zijn goed te zien aan het oppervlak van de kraal van Ermelo, Kozakkenkamp. De kraal speelt een belangrijke rol in de datering van de vindplaats. De productie van deze kraal wordt in de tweede helft van de 7e eeuw geplaatst. De vulling van de aangetroffen ovens voor de productie van ijzer bevatten, naast ruim 1.100 stuks ijzerslak, verkoolde zaden. Met behulp van 14C onderzoek op de zaden kon vastgesteld worden dat de ovens in de 5e of 6e eeuw n. Chr. Dateren. Dit is de overgang van de Romeinse tijd naar de Vroege Middeleeuwen en een periode die met een aantal innovaties gepaard gaat. Toch houden de inwoners van de vroegmiddeleeuwse nederzetting vast aan oude technieken voor de productie van ijzer. De sporen van deze vindplaats dienen echter in het groter geheel geplaatst worden. Een blik op nabij gelegen vindplaatsen schetsen een steeds duidelijker beeld van Ermelo als een zeer oude kern van bewoning die al vanaf de Late Ijzertijd, min of meer, plaatsvast is.