Het onderzoek heeft inzicht verschaft in een dynamische ontwikkeling van het gebied gedurende de afgelopen twaalfhonderd jaar en stof tot nadenken over de vroeg-stedelijke ontwikkeling van Oldenzaal. De bewoning en bebouwing in het gebied begint in de 8e of 9e eeuw. In de late 9e of 10e eeuw is door het gebied en over een deel van de bebouwing een aarden wal en een gracht aangelegd als onderdeel van een ringwalburcht. Het onderzoek levert sterke aanwijzingen dat de ringwal eerder dan gedacht, al in de 11e of 12e eeuw is ontmanteld. Dat is ruim vóór de veronderstelde aanleg van een nieuwe verdedigingsgordel buiten het ringwaltracé in de 14e eeuw. Enige tijd na de uiteindelijke demping van de ringwalgracht is de ruimte die ter plekke van de wal en de gracht is vrijgekomen, in de latere 13e of eerste helft van de 14e eeuw iin beslag genomen door bebouwing. Uit dezelfde periode zijn aanwijzingen van ambachtelijke activiteiten aangetroffen in de vorm van ijzersmederij. Terwijl de bebouwing in deze periode nog (deels?) gefundeerd was met ingegraven palen, lijken in de latere 14e tot 15e eeuw houtskelet- en vakwerkconstructies algemener te worden, waarbij nog weinig baksteen wordt gebruikt. Pas vanaf de 17e eeuw wordt baksteengebruik algemeen in het onderzoeksgebied. De bebouwing is dan al grotendeels verdwenen uit de onderzochte ontsluitingen, die voornamelijk op enige afstand van de omringende straten liggen. Alleen in het noorden van de Tuin van Soer zijn omvangrijkere huisresten blootgelegd van een afgebrand vakwerkhuis uit de 14e tot en met 16e eeuw en een daarnaast een in de 18e eeuw opgetrokken vakwerkhuis, dat rond 1901 is afgebroken.